Аналіз развіцця глебазнаўства на Беларусі

У 1950--1968 гг. I. С. Лупіновіч - загадчык кафедры глебазнаўства Белдзяржуніверсітэта. Тут ён чытаў лекцыі па «Глебазнаўству», «Асновам аграноміі», «Фізіка-геаграфічнаму раянаванню», «Асновам меліярацыі» і інш.

У 1951--1952 гг. I. С. Лупіновіч таксама выконваў абавязкі нрэзі-дэнта Акадэміі навук Беларусі. У 1951 г. Івану Сцяпанавічу прысвой-ваецца. ганаровае званне заслужанага дзеяча навукі БССР. Ён быў ініцыятарам стварэння Беларускага геаграфічнага таварыства і яго першым прэзідэнтам з 1954 па 1957 г.

3 утварэннем у 1957 г. Акадэміі сельскагаспадарчых навук БССР I. С. Лупіновіч абіраецца яе прэзідэнтам. За час работы на гэтай пасадзе (да 1961 г.) ім створаны фактычна новы цэнтр сельскагаспадарчай навукі Беларусі з месцам знаходжання ў Курасоўшчыне,

У 1961 г. I. С. Лупіновіч працуе загадчыкам кафедры глебазнаўства ў БДУ і адначасова навуковым кансультантам лабараторыі фізікі і біяхіміі забалочаных і тарфяна-балотных глебаў Беларускага НДІ глебазнаўства. У 1962 г. пры кафедры глебазнаўства БДУ ім створана навукова-даследчая лабараторыя глебавай біяхіміі. Тут упершыню пачалі вывучацца пытанні мікраэлементнага саставу глебаў, парод, вод, расліннасці Беларусі.

ЗАКЛЮЧЭННЕ

глебазнаўство беларусь сельская гаспадарка

Аналіз развіцця глебазнаўства на Беларусі сведчыць, што яно праходзіла ў некалькіх кірунках. Першапачаткова гэта былі апісанні зямель з мэтай пошукаў болып спрыяльных умоў для іх выкарыстання ў земляробстве. Потым быў перыяд ацэнкі і параўнання розных глебаў, які паступова перайшоў у вызначэнне прычын рознай якасці і ўласцівасцей глебы. Гэты перыяд праходзіў пры ўздзеянні дасягненняў сусветнага глебазнаўства, у першую чаргу заходнееўрапейскага. Амаль 200 гадоў беларускае глебазнаўства развівалася разам з агульна-расійскім і ўсе асаблівасці і кірункі расійскага глебазнаўства праяўля-юцца ў беларускім. Асабліва гэта паказальна з часу з'яўлення генетычнага (дакучаеўскага) глебазнаўства.

Доўгі час цэнтрам глебазнаўчай навукі быў Горы-Горацкі земляробчы інстытут - адзіная навучальная і навуковая ўстанова ў той час. Тут дзякуючы А. В. Саветаву, I. А. Сцебуту, Я. М. Афанасьеву, А. Р. Мядзведзеву і іншым выхаванцам і выкладчыкам інстытута быў створаны надзейны падмурак беларускай глебазнаўчай школы.

У 20-я гг. XX ст. цэнтр глебавых даследаванняў перамяшчаецца ў Мінск, першапачаткова ва ўстановы Інбелкульта, а затым - Акадэміі навук БССР. Глеба становіцца міждысцыплінарным навуковым аб'ектам, яе вывучаюць не толькі глебазнаўцы, аграномы, але і географы, геолагі, біёлагі, хімікі, археолагі і іншыя спецыялісты. Узнікаюць новыя праблемы, якія датычацца не толькі эфектыўнага выкарыстання глебаў, але і іх аховы.

У 30-я гг. ствараецца спецыяльны Беларускі навукова-даследчы інстытут глебазнаўства, які акрамя асабістых навуковых даследаванняў выконвае да сягонняшняга часу арганізацыйную і навукова-метадычную каардынацыю ўсіх глебавых даследаванняў на Беларусі.

Паспяхова вырашаецца праблема падрыхтоўкі глебазнаўчых кадраў. Адначасова з БСГА з'явіліся кафедры глебазнаўства ў БДУ, Лесатэхнічным інстытуце (Беларускі тэхналагічны універсітэт), Гродзенскім сельскагаспадарчым інстытуце.

Завершана буйнамаштабнае глебавае картаграфаванне тэрыторыі Беларусі. Важнай сучаснай праблемай, якая вырашаецца беларускімі навукоўцамі, з'яўляецца вывучэнне ўсіх відаў тэхнагенна пераўтво-раных глебаў.

Размещено на Allbest.ru