Гаспадарчы комплекс Канады

Размещено на http://www.allbest.ru/

1. Роль і значэнне прадукцыйных сіл у развіцці гаспадарчага комплексу Канады

Сучасная Канада - краіна з высокаразвітай эканомікай. Яе валавы ўнутраны прадукт (ВУП) - паказчык, які адлюстроўвае сукупны кошт тавараў і паслуг, вырабленых на тэрыторыі краіны - на красавік 1997 года дасягнуў 822,9 млрд. кан. дол. (Больш за 600 млрд. дол. ЗША). Па аб'ёмах гэтага найважнейшага паказчыка Канада устойліва займае сёмае месца ў свеце. Аб высокім жыццёвым узроўні ў Канадзе, які адпавядае ўзроўню яе эканамічнага развіцця, сведчыць іншы паказчык - памеры ВУП на душу насельніцтва - па якім Канада сапраўды, істотна адстае ад ЗША і Японіі, аднак апярэджвае такія краіны, як Германія, Францыя, Вялікабрытанія, Італія. Нарэшце, па паказчыку якасці жыцця (так званым індэкса чалавечага развіцця) ААН у 1997 г. чацвёрты год запар аддае Канадзе першае месца ў свеце. У 1990 г. тэмпы росту канадскага ВУП вагаліся вакол лічбы 2,5% у год. Гэтак невысокі тэмп эканамічнага росту не стварае ўмоў для істотнага зніжэння ўзроўню беспрацоўя, у 1997 г. працягваў заставацца высокім, заключыўшы 9,4% ад сукупнай працоўнай сілы, што амаль у два разы вышэй, чым у Злучаных Штатах.

Слабым мистцем канадскай эканомікі застаецца сітуацыя ў галіне дзяржаўнай запазычанасці. У 2003 г. сукупная запазычанасць дзяржсектара (г.зн. доўг федэральнага і правінцыйных урадаў і муніцыпалітэтаў) перавысіў абсалютны аб'ём ВУП Канады дасягнуўшы сумы ў 800 млрд. кан. дол. У сямёрцы вядучых краін Захаду толькі ў Італіі сітуацыя з запазычанасцю менш шчасная, чым у Канады. Час, у сярэдзіне 90-х гадоў федэральны і большасць правінцыйных урадаў змаглі аслабіць вастрыню праблемы, істотна скараціўшы дэфіцыты сваіх бюджэтаў і узяўшы курс на аздараўленне дзяржаўных фінансаў. Аднак поспех па гэтым кірунку даводзіцца плаціць дарагую цану: з года ў год потришкы скарачаюцца выдаткі на сацыяльнае забеспячэнне, ахова здароўя, тады як 25% федэральнага бюджэту сёння траціцца на абслугоўванне федэральнага абавязку.

Моцным бокам канадскай эканомікі з'яўляецца высокая ступень яе інтэрнацыяналізацыі. Так, у 2002 г. доля экспарту ў ВУП Канады дасягала 40%, істотна перавысіўшы адпаведныя экспартныя паказчыкі ЗША, Японіі, Германіі. Пры гэтым, у канадскім імпарце пастаянна расце доля прадукцыі апрацоўчай прамысловасці, тады як экспарт рэсурсаў не перавышае сёння 25% ад сукупнага аб'ёму экспарту. Істотна і тое, што знешняя гандаль Канады, дзякуючы пастаяннага перавышэння экспарту над імпартам, прыводзіць да значнага станоўчага сальда. (У 2003 г. станоўчае сальда гандлёвага балансу Канады склала каля 40 млрд. кан. дол.). У 90-я гады на фоне слабога спажывецкага і інвестыцыйнага попыту і скарачэнне дзяржзамоў экспарт дынамічна расце, стаў асноўным «маторам» канадскай эканомікі. Разам, канадскай знешнім гандлі ўласціва сур'ёзны дысбаланс - 80% экспарту Канады пастаўляецца на рынак ЗША. Доступ у амерыканскі рынак максімальна палегчаны пагаднення аб свабодным гандлі (НАФТА), у які ўваходзяць ЗША, Канаду, Мексіку. З аднаго боку, амаль бесперашкодны доступ да самога прыбытковы рынак свету дае канадскім вытворцам важныя перавагі. Але з іншага, аднабокая залежнасць Канады ад амерыканскай эканомікі пагражае самастойнасці краіны пры прыняцці ёю эканамічных рашэнняў. У апошнія гады тэмпамі, апераджальнымі, расце гандаль Канады з краінамі Азийская-Ціхаакіянскага рэгіёну.

Асноўнымі таварнымі пазіцыямі канадскага экспарту з'яўляюцца аўтамабілі і аўтамабільныя запчасткі, прадукцыя дрэваапрацоўчай прамысловасці, навукаёмістая прадукцыя, прадукты харчавання. У імпарце пераважаюць аўтамабілі, кампутары, абсталяванне.

Іншым параметрам інтэрнацыяналізацыі канадскай эканомікі з'яўляюцца замежныя капіталаўкладанні. Пад кантролем замежнага капіталу знаходзіцца прыкладна 20% прамысловай вытворчасці Канады. На 2003 г. прамыя замежныя капіталаўкладанні ў Канаду склалі 180 млрд. дол. У той жа час хутка растуць і канадскія капіталаўкладанні за мяжой: калі ў 1991 г., іх агульны аб'ём складаў 91,5 млрд. дол., І ўжо ў 2003 г. ён дасягнуў 171 млрд. даляраў.

Канада ўмоўна дзеліцца на Атлантычныя правінцыі, Квэбэк, Антарыё, правінцыі прэрыі, Брытанскую Калумбію і Паўночныя тэрыторыі.

На ўсходзе Канады размешчаны 4 правінцыі - востраў Прынс-Эдуард, Нью-Брансўік, Новая Шатландыя, Новая Зямля. Новая Зямля буйная з атлантычных правінцый, займае 405.720 кв. км. Лабрадор мяжуе з Квебек і аддзелены ад Новай Зямлі пралівам Бэл-Айд. Новая Зямля з'яўляецца самай ўсходняй часткай Паўночнай Амерыкі і размешчана на аднолькавай адлегласці ад Саскачеван і Ірландыі. Другая па велічыні атлантычная правінцыя - Нью-Брансвік плошчай 73440 кв. км. Яна мяжуе з Квебек, Новай Шатландыяй і ЗША. Больш за 85% усёй паверхні правінцыі займаюць лясы. Новая Шатландыя займае аднайменны паўвостраў на паўднёвы ўсход ад Нью-Брансвіка. Яе плошча складае 55490 кв. км, акружаная амаль 4000 астравоў. Самую маленькую канадскую правінцыя, Востраў Прынс-Эдуард, жартам называюць фермай у мільён акраў з-за багацця сельскагаспадарчых угоддзяў. Востраў мае форму паўмесяца даўжынёй 224 км і шырынёй ад 6 да 64 км. Востраў таксама можа ганарыцца лепшымі пляжамі Канады, сукупная працягласць якіх перавышае 800 км.

Квебек - самая вялікая правінцыя Канады. Яна мяжуе з Антарыё, Нью-Брансўік, Новай Зямлёй і ЗША. Квебек займае 1540680 кв. км, што ў тры разы больш Францыі і ў сем разоў - Вялікабрытаніі. Натуральнымі межамі правінцыі з'яўляюцца ўнутраныя вады краіны - Гудзонам праліў, рака Сьв Лаўрэнція і заліў Джэймса, а таксама Атлантычны акіян.

Найбольшае значэнне надаецца рацэ Сьв Лаўрэнція, якая служыць водным шляхам для судоў з Атлантыкі ў Вялікіх Азёр, а такім чынам, і да ЗША. Квебек усеяны тысячамі азёр, рэк і рачулак. Тры 5. Ўсёй тэрыторыі правінцыі займае Канадскі Шчыт, які размясціўся ад нізіны Сьв Лаўрэнція да Гудзонова праліва. На поўдні правінцыі размешчаны Аппалачские ўзвышша, якія адлучаюць правінцыю ад ЗША.

Правінцыя Антарыё дзеліцца на дзве часткі: прамысловы поўдзень і маланаселеную поўнач, багатую прыроднымі рэсурсамі. Антарыё займае 1068580 кв. км. Унутраныя вады складаюць 1/6 ўсёй плошчы правінцыі. Два асноўных геалагічных рэгіёну Антарыё - нізіна Вялікіх Азёр і рэкі Сьв Лаўрэнція і Канадскі Шчыт. Паўночнае Антарыё займае 9/10 ўсёй плошчы правінцыі, але ў ім пражывае толькі 10% насельніцтва. Часам паведамленне з поўначчу перарываецца з-за суровага клімату. У ліпені тэмпература ў Паўночным Антарыё дасягае 12-15 градусаў, а ў студзені апускаецца да -25. Ўмераны клімат і ўрадлівая зямля Паўднёвага Антарыё дазваляе паспяхова апрацоўваць зямлю ў гэтым раёне. На гэтую тэрыторыю прыпадае больш за палову самых прыбытковых канадскіх кампаній.

Манітобы, Саскачеван і Альберта - ўрадлівыя правінцыі канадскага Захаду. Яны займаюць 1963470 кв. км і працягваецца ад 49-й паралелі на поўдні да 60-й на поўначы і ад Скалістых гор на захадзе амаль да возера Верхняе на ўсходзе. Пераважае кантынентальны клімат: халодная зіма, цёплае лета і невялікая колькасць ападкаў. Пладавітасць зямель гэтых правінцый робіць іх своеасаблівай жытніцай Канады - таму што тут знаходзіцца больш за 3/4 усіх земляў краіны, прыдатных да сельскай гаспадарцы.

Паўночная частка правінцый пакрыта лясамі, у якіх пераважаюць хвоі і бярозы. Саскачеван - галоўная збожжавая правінцыя. Яна займае 2/3 прэрый, якія падзяляюць азёры і лясісты ландшафт. Скалістыя горы з'яўляюцца натуральнай паўднёва-заходняй мяжой Альберты. Аднак, ўзвышша пакрываюць толькі невялікую частку правінцыі - у асноўным тут можна знайсці раўніны, сухія прэрыі і лесу на поўначы правінцыі.

Брытанская Калумбія - самая вялікая правінцыя на заходнім узбярэжжы. 947800 кв. км яе тэрыторыі праславіліся ў якасці самага гарыстага раёна Паўночнай Амерыкі. Аднак, ландшафт правінцыі непрадказальны і зменлівы. На ўзбярэжжа размешчаны ланцугі выспаў, як буйных, так і малых. На поўначы правінцыі прыбярэжныя горы дасягаюць 4 тыс. м над узроўнем мора. На ўсходзе размешчана пласкагор'е з лясамі, лугамі і вялікай колькасцю азёр. Клімат адрозніваецца ў залежнасці ад ландшафту. На ўзбярэжжа шмат дажджоў і мяккая марская надвор'е. Ванкувер знаходзіцца ў зоне ўмеранага клімату. Каля 2 млн. га займаюць прэсныя вадаёмы.

Канадская поўнач - практычна некранутая і малавывучаных зямля. Юкон, Паўночна-Заходнія Тэрыторыі і тэрыторыя Нунавут займаюць 2/5 Канады. Юкон займае 483.450 кв. км. Ён мяжуе з Аляскай на захадзе, Брытанскай Калумбіяй на поўдні і Паўночна-заходнія тэрыторыі на ўсходзе. Клімат пераважна субарктический. Улетку сонца свеціць ад 20 да 24 гадзін у суткі, халоднай зімой яно свеціць 2-3 гадзіны днём ці не з'яўляецца зусім. Паўночна-Заходнія Тэрыторыі і Нунавут - гэта Канада на поўнач ад 60-й паралелі, не лічачы Юкон, Квэбэк і Новую Зямлю. Разам яны налічваюць 3426320 кв. км тэрыторыі. Кліматычныя зоны - арктычная і субарктическая. Поўнач краіны практычна не засвоеная людзьмі.

2. Перадумовы развіцця і размяшчэння прадукцыйных сіл: гістарычныя, прыродныя, дэмаграфічныя, экалагічныя

Насельніцтва.

Насельніцтва Канады налічвае ўсяго 30,3 млн. чалавек (дадзеныя 1997 года), прычым вялікая яго частка жыве на вузкай паласе ўздоўж мяжы з ЗША шырынёй у 160 км і даўжынёй у 6000 км.

Колькасць прадстаўнікоў карэннага насельніцтва мацерыка стала значна расці ў апошнія гады, і ў 1991 годзе перавысіла за 165 тыс. чалавек. Правінцыя працягвае прыцягваць імігрантам: больш за 40 тыс. чалавек пасяляюцца ў правінцыі кожны год, таму яе насельніцтва налічвае больш за 4 млн. чалавек - 12% усяго насельніцтва Канады. Амаль 60% усіх жыхароў жыве ў Вікторыі і Ванкуверы, а таксама ў іх прыгарадах. У Ванкуверы налічваецца 1,8 млн. жыхароў - гэта трэці па велічыні горад Канады.

Манітобы

Доўгія гады насельніцтва Манітобы складалася ў асноўным з выхадцаў з Брытанскіх выспаў, аднак новая іміграцыйную палітыка змяніла суадносіны нацыянальнасцяў і цяпер у правінцыі можна знайсці прадстаўнікоў большасці народаў свету. У Манітобы таксама пражывае вялікая колькасць французскамоўны канадцаў.

Хоць Манітобы - адна з самых малазаселеныя правінцый Канады, яна з'яўляецца важным цэнтрам некалькіх этнічных груп. Напрыклад, у Манітобы жыве найбольшая колькасць Украінскай за межамі Украіны. Больш за 115 тысяч жыхароў правінцыі - індзейцы ці метысы.

Каля 60% усяго насельніцтва Манітобы жыве ў сталіцы - Вініпегу. Другі па велічыні горад - Брендон, размешчаны на паўднёвым-захадзе правінцыі.

Нью-Брансўік

Насельніцтва Нью-Брансвіка перавышае 750 тыс. чалавек. На ёй пражывае каля 35% франкамоўных канадцаў, і гэта адзіная афіцыйна двухмоўная правінцыя Канады. Першыя пасяленцы Нью-Брансвіка прыбывалі з Францыі, Англіі, Шатландыі і Ірландыі, а пазней і з Германіі, Скандынаўскіх краін і Азіі. Муніцыпальны акруга Новая Данія ганарыцца шматлікай дацкай калоніяй у Паўночнай Америци. Индианцив ў правінцыі налічваюць толькі 12 тысяч чалавек.

Узбярэжжа і даліны рэк правінцыі асабліва заселеныя. Найбуйнейшыя горада правінцыі - Монктон і Фредериктон, сталіца Нью-Брансвіка.

Новая Зямля

Жыхары Новай Зямлі - нашчадкі выхадцаў з паўднёва-заходняй Англіі і паўднёвай Ірландыі, якія імігравалі ў правінцыю ў канцы XVIII і пачатку XIX ст. Асваенне зямель у асноўным залежала ад месцаў рыбалоўнай здабычы, гэты парадак застаецца і да сёньня: паўвостраў Авалон і паўночна-заходняя частка Новай Зямлі застаюцца самымі заселенымі тэрыторыямі правінцыі. Сьв Джон, сталіца - найбуйнейшы горад правінцыі з насельніцтвам звыш 172 тыс. чалавек.

Новая Шатландыя

Больш за 80% насельніцтва адносяць сябе да нашчадкам жыхароў Брытанскіх выспаў. На другім месцы знаходзяцца французы - каля 18% жыхароў, а 2%, якія засталіся прыпадаюць на долю этнічных немцаў, датчанаў, палякаў, італьянцаў і габрэяў. За кошт эміграцыі расце колькасць кітайцаў, выхадцаў з Азіі, Афрыкі, Усходняй Еўропы.

Каля 22 тыс. жыхароў Новай Шатландыі - індзейцы. У Галіфаксе і яго прыгарадах жыве каля 320 тыс. ўсіх жыхароў правінцыі, а ў Сіднэі каля 116 тыс.

Паўночна-Заходнія Тэрыторыі

На сённяшні дзень на Паўночна-Заходніх тэрыторыях пражывае каля 40 тыс. чалавек, з якіх да паўночным народам адносяцца толькі 48%. Большасць жыхароў тэрыторыі жывуць у невялікіх супольнасцях. Еллоунайф, сталіца тэрыторыі, налічвае ўсяго 15 тыс. жыхароў.

Антарыё

З 1779 хвалі пасяленцаў з Англіі, Шатландыі і Ірландыі вынікалі адзін за адным асвойваць новыя тэрыторыі ў даліне Святога Лаўрэнція. Да гэтага часу іміграцыя гуляе важную ролю ў росце насельніцтва і дабрабыту Антарыё, дзе пражываюць вялікія групы італьянскай, нямецкай, кітайскага, дацкага, партугальскай, індыйскага і польскага паходжання. У 1991 годзе ў правінцыі налічвалася амаль 250 тыс. індзейцаў і метысаў.

Антарыё з'яўляецца самай населенай правінцыяй ў Канадзе - у ёй жыве каля 11 млн. чалавек. Нягледзячы на тое, што ангельскі распаўсюджаны мова ў Антарыё, франка фоны гуляюць важную ролю ў культурным жыцці і ўяўляюць сабой шматлікую моўную меншасць.

Востраў Прынс-Эдуард

У 1996 годзе насельніцтва Астравы Прынс-Эдуард складала крыху больш за 136,5 тыс. жыхароў. З іх 62% пражывае ў сельскай мясцовасці. Шарлоттаун, з насельніцтвам 33 тыс. жыхароў, адзіны горад. Каля 80% насельніцтва - нашчадкі ірландцаў і шатландцаў. Каля 15% - французы па нацыянальнасці, але толькі 5% насельніцтва правінцыі лічыць французскі за родную мову. Насельніцтва выспы даволі молада - 38% усіх жыхароў не дасягнулі 25-га стагоддзя.

Квэбэк

З 7 млн. жыхароў - 5 - французы, усяго 350 тыс. - адбываюцца з Брытанскіх астравоў і каля 137 тыс. - індзейцы і метысы. Італьянцы і перасяленцы з Усходняй Еўропы складаюць найбольш буйныя нацыянальныя меншасці Квебеку, аднак з 60-х гадоў нашага стагоддзя значна павялічыўся прыток імігрантаў з Партугаліі, Гаіці, краін Лацінскай Амерыкі і з Паўднёва-Усходняй Азіі. З канца Другой Сусветнай Вайны ў Квебек, асабліва ў найбуйнейшы горад правінцыі Манрэаль, пераехала больш за 650 тысяч імігрантаў з 80 краін свету. Французскай размаўляе 83% жыхароў Квебека, на англійскай - каля 17%.

Саскачеван

Метысы, нашчадкі еўрапейцаў і індзейцаў, былі сярод першых пасяленцаў ў правінцыі, многія з якіх перабраліся ў Саскачеван з Манітобы. Дзякуючы таннай зямлі сельская гаспадарка паступова выцесніла гандаль мяхамі. Значная хваля іміграцыі ў правінцыю пачалася з 1899 года і скончылася ў 1929 роци. На сёння насельніцтва правінцыі складае больш за 1 мільёна. Саскачеван - адзіная правінцыя Канады, дзе большасць жыхароў не з'яўляюцца нашчадкамі ангельцаў або канадцаў. Найбольш буйнымі этнічнымі групамі з'яўляюцца немцы, украінская, скандынавы, датчане, палякі і рускія. Реджина і Саскатаун - два найбольш буйных горада правінцыі у якіх пражывае амаль трэць усяго насельніцтва Саскачеван.

Юкон

Шырокія лясы Юкона спрадвеку былі заселеныя атапаски намі, культурныя і моўныя традыцыі якіх існуюць каля тысячы гадоў. У нашы дні выжыла толькі шэсць плямёнаў атапасканських індзейцаў: кутчин, хан, тутчоун, тлингит, каска і тагиш.

На Юкон жывуць каля 31 тыс. чалавек. 23% жыхароў тэрыторыі - індзейцы. Каля 60% усяго насельніцтва жыве ў Уайтхорс, сталіцы тэрыторыі.

Шчыльнасць насельніцтва па правінцыях і тэрыторыях

Рынак працоўных рэсурсаў Канады.

Па дадзеных на пачатак 2003 г., колькасць эканамічна актыўнага насельніцтва складала крыху больш за 15 млн. чалавек.

Занятае насельніцтва налічвала прыблізна 13,6 млн. Да гэтай катэгорыі статыстыка адносіць ўсіх працаздольных грамадзян, якія выконваюць працу за ўзнагароджанне на працягу поўнага або няпоўнага працоўнага дня (тыдня) маюць аплачваную працу, але часова адсутнічаюць у сувязі з хваробай, адпачынкам, прафесійным навучаннем, часовым спыненнем вытворчасці, страйкам і некаторымі іншымі прычынамі, самастойна забяспечваюць сябе працай (індывідуальная працоўная дзейнасць, уключаючы прадпрымальніцтва, працу на сямейнай фірме і да т. п.) Колькасць беспрацоўных складала ў пачатку 2003 г. у 1,4 млн. чалавек. Беспрацоўнымі прызнаюцца працаздольныя грамадзяне, якія не занятыя і не маюць заробкаў, актыўна якія шукаюць працу. У адрозненне ад украінскага заканадаўства, канадскае не патрабуе, каб для атрымання статусу беспрацоўнага грамадзяніну, які шукае працу, абавязкова рэгістраваўся ў дзяржаўнай службе занятасці. Колькасць занятых і беспрацоўных у Канадзе выяўляецца ў выніку штомесяц праводзяцца спецыяльных выбарачных апытанняў насельніцтва. Час, для атрымання рознага роду дапамогі з боку супрацоўнікаў службы занятасці неабходная рэгістрацыя ў цэнтрах занятасці, ва ўсіх больш-менш буйных населеных пунктах.

У Канадзе досыць шырока распаўсюджаная занятасць на няпоўны працоўны дзень або тыдзень. У такім рэжыме - гэта значыць менш за 20 гадзін у тыдзень - 1996-1997 г. працавалі каля 20% занятых. У галінах матэрыяльнай вытворчасці не цалкам занятых мала, а сярэдняя працягласць працоўнага тыдня складае 39-40 гадзін. У невытворчай сферы, у адрозненне ад вытворчай, занятасці на працягу няпоўнага працоўнага дня або тыдні - з'яўляецца распаўсюджанай з'явай. Сярэдняя працягласць працоўнага тыдня занятых у гандлі, банкаўска-фінансавым сектары, у сферы паслуг і аховы здароўя складае 25-26 гадзін.

Размеркаванне занятых па галінах гаспадаркі тыпова для развітой рынкавай эканомікі. У сферы матэрыяльнай вытворчасці працуе менш за 24% агульнай колькасці занятых, у галінах сферы паслуг, адпаведна - больш за 76% усіх занятых.

Колькасць занятых у сферы матэрыяльнай вытворчасці скарачалася ў 2001-2002 г., потым стала расці, і да 2003 г. яна вярнулася да ўзроўню, дасягнутаму ў пачатку дзесяцігоддзі. Занятасць у сферы паслуг у цэлым расце пастаянна.

Занятасць ў дзяржаўным сектары эканомікі дасягнула свайго піку ў 2002 г. - тады на прадпрыемствах і ў арганізацыях федэральнага, правінцыйнага і муніцыпальнага ўзроўню працавала каля 2,7 млн. чалавек. У наступныя чатыры гады ў сувязі з праводзімай федэральнымі і правінцыйнымі ўладамі палітыкай «скарачэнне дзяржаўнага сектара», колькасць занятых у ім работнікаў зменшылася амаль на 150 тысяч чалавек. За той жа перыяд колькасць якія працуюць у прыватным сектары вырасла амаль на 1 млн. чалавек.

Характэрна, што найбольш хуткарослай катэгорыяй работнікаў у апошнія гады з'яўляецца «самазанятасці» - людзі, самастойна забяспечваюць сябе працай. На працягу 1992-2002 г. колькасць наёмных работнікаў у прыватным сектары павялічылася на 7%, а колькасць самастойных рабочых - на 17%. У сярэднім яны цяпер складаюць прыкладна 1/5 ўсіх якія працуюць у недзяржаўным сектары. Аднак у шэрагу прафесій, асабліва сярод высокакваліфікаваных спецыялістаў, яны складаюць пераважная большасць. Індывідуальная працоўная дзейнасць асабліва шырока распаўсюджаная сярод работнікаў медыцынскіх прафесій (ёю занята каля 80% зубных лекараў і тэхнікаў, прыкладна 60% тэрапеўтаў і хірургаў), юрыстаў, архітэктараў, работнікаў мастацтва. Звяртае на сябе ўвагу той факт, што імігранты больш схільныя да індывідуальнай працоўнай дзейнасці, сярод іх доля забяспечваюць сябе працай самастойна прыкладна ў паўтара раза вышэй, чым сярод прыроджаных канадцаў.

Разам, важна ўлічваць, што для арганізацыі прыватнай практыкі ў большасці выпадкаў патрабуецца пацверджанне адпаведных дыпломаў, астатніх экзаменаў, атрымання рознага роду ліцэнзій і дазволаў.

Беспрацоўе - адна з найбольш вострых праблем сучаснай Канады. У 1990-2001 г. яе сярэднегадавы ўзровень значна перавышаў 10% эканамічна актыўнага насельніцтва. У 2002 г. ён склаў 9,6% у параўнанні з 5,4% у ЗША. Прычым, калі ў Злучаных Штатах занятасць пасля папярэдняга дзесяцігоддзі эканамічнага спаду хутка аднавілася і працягвала расці, то ў Канадзе яна толькі ў канца 2002 г. аднавіў да узроўню 1989 г. Адначасова ў некаторых заходнееўрапейскіх краінах - членах групы сямі становішча на рынку працы не лепш, а ўзровень беспрацоўя вышэй, чым у Канадзе.

Такая сітуацыя, што называюць «крызісам занятасці», склалася ў Канадзе ў выніку некалькіх прычын. Па-першае, гэта звязана з уплывам на канадскую эканоміку лібералізацыі міжнароднага гандлю. Умовы канкурэнтнай барацьбы для канадскіх вытворцаў прыкметна ўскладніліся як на знешніх, так і на ўнутраных рынках пасля ўступлення ў сілу ў 1989 г. пагаднення аб свабодным гандлі з ЗША і пашырэння з 2001 г. зоны свабоднага гандлю на ўвесь паўночнаамерыканскі кантынент. Зніжэнне затрат на рабочую сілу шляхам скарачэння персаналу было, а ў шэрагу галін і застаецца для канадскіх карпарацый адным з галоўных сродкаў павышэння эфектыўнасці і ўмацаванне канкурэнтных пазіцый. Па-другое занятасць павольна расце з-за правядзення федэральным урадам і ўладамі правінцый палітыкі «бюджэтнай эканоміі», скарачэнне ўдзелу дзяржсектара ў вытворчасці тавараў і паслуг. Калі хваля масавых скарачэнняў персаналу ў прыватным сектары ў 1995-2003 г. прыкметна спала, то ў дзяржаўным сектары менавіта на гэтыя гады прыйшоўся пік звальненняў.

3. Галіновая структура і ўзровень развіцця гаспадарчага комплексу Канады

прадукцыйный гаспадарчы комплекс

Канада ўваходзіць у лік вядучых індустрыяльна развітых дзяржаў свету. Гэта вельмі багатая, з высокім узроўнем жыцця насельніцтва краіна. Эканоміка Канады цесна інтэграваная з сена. Разам яны ўтвараюць зону свабоднага гандлю. Амаль 3/4 канадскага экспарту і 2/3 яе імпарту прыходзіцца на ЗША. Амерыканскія Інвестыцыі ў Канадзе і, адпаведна, амерыканскае ўплыў на Канаду - вельмі значныя. Асаблівасцю гаспадаркі Канады з'яўляецца аграрна-сыравінная спецыялізацыя ў сусветным падзеле працы. Выгаднасць такой спецыялізацыі грунтуецца на велізарным прыродна-рэсурсным патэнцыяле і на наяўнасці побач аб'ёмнага рынку ЗША. Занятасць у экспартных галінах дзякуючы выкарыстанню сучаснай тэхнікі і тэхналогіі - нязначнае, час шматлікія якія працуюць у іншых галінах абслугоўваюць экспартным сектары.

Экспартнымі галінамі сталі горназдабыўная прамысловасць, каляровая металургія, энергетыка, лясная і цэлюлозна-папяровая прамысловасць і збожжавая гаспадарка, іх прадукцыя ўсё яшчэ складае 3/5 кошту канадскага экспарту. За здабычай і экспартам жалезнай руды, медзі, цынку, свінцу, нікеля, малібдэна, кобальту, тытанаў», золата, срэбра, плаціны, ўрану, нафты, прыроднага газу, вугалю, азбесту, калійных соляў і серы Канада займае адно з першых месцаў у свеце. Жалезную руду здабываюць на паўвостраве Лабрадор. Галоўныя цэнтры здабычы каляровых металаў знаходзяцца ў межах Канадскага шчыта і ў Кардыльерах. Ўзбагачаюць руды разам з рудніка і кар'ерамі. Прадпрыемствы каляровай металургіі размешчаныя каля абагачальных фабрык або ў партовых гарадах. Паклады нафты і прыроднага газу, як і каменнага вугалю, якія знаходзяцца на ўнутраных раўнінах ў правінцыі Альберта. Трубаправодамі нафту і прыродны газ транспартуюць у Приозерье Канады і ЗША і Ціхаакіянскія штаты ЗША. Гісторыя горназдабыўной прамысловасці Канады налічвае ўжо больш за сто гадоў. Шмат радовішчаў, цэнтраў апрацоўкі сыравіны і выплаўлення каляровых металаў вядомыя не толькі ўнутры краіны, але і за яе межамі.

Канада з'яўляецца буйным вытворцам электраэнергіі, 2/3 якой даюць гідраэлектрастанцыі, будуюць і на малых і на вялікіх рэках. Асноўны раён вытворчасці гідраэлектраэнергіі - паўднёва-ўсходні край Канадскага шчыта ў правінцыях Квебек і Антарыё. Тут выкарыстоўваюць патэнцыял шматлікіх рэк, якія ўпадаюць у раку і заліў Святога Лаўрэнція. Цяпер ажыццяўляецца адзін з найбуйнейшых у свеце гідраэнергетычных праектаў - будаўніцтва каскадаў магутных гідраэлектрастанцый на рэках, сцякаюць з Канадскага шчыта на поўнач у Гудзонам заліў і заліў Джэймс. Асвойваецца патэнцыял кордильерських рэк. Танная электраэнергія выкарыстоўваецца для патрэб каляровай металургіі і цэлюлозна-папяровай прамысловасці і перадаецца ў ЗША лініямі электраперадачы.

Распрацоўваюць лясныя багацці Канады як на ўсходзе, у правінцыях Квебек і Антарыё, так і на захадзе, у правінцыі Брытанская Калумбія. Па вытворчасці піламатэрыялаў і папяровай масы Канада саступае толькі ЗША, а за іх экспартам займае першае месца ў свеце. Як вытворца і экспарцёр газетнай паперы яна не ведае роўных. Цэлюлозныя і папяровыя фабрыкі пабудаваны каля рэк, якім транспартуецца сыравіну і якія даюць энергію і ваду. Асабліва шмат фабрык на левых прытоках г. Сьв Лаўрэнція. Збор збожжа ў Канадзе складае 50-60 млн тон. Вывозяць пшаніцу і ячмень. Як экспарцёр збожжа краіна стаіць на другім месцы ў свеце пасля ЗША. Збожжавая гаспадарка засяроджана ў стэпах-прэрыях, размешчаныя паміж Канадскім шчытом і Кардыльерамі на поўдні стэпавых правінцый. Яны з'яўляюцца паўночным працягам прэрый ЗША. Як і ў ЗША, гэта адзін з галоўных сельскагаспадарчых раёнаў свету. Характэрнай асаблівасцю экспартных галін Канады з'яўляецца тое, што яны размешчаны не столькі ў «абжытай» часткі, колькі ў малалюдных раёнах з экстрэмальнымі прыроднымі ўмовамі, іх далейшы рух на поўнач абапіраецца на выкарыстанне найноўшай тэхнікі, стварэнне асобных «вочак» з нязначным колькасцю жыхароў. Асваенне паўночных раёнаў не супадае з паняццем рост насельніцтва.

Апрацоўчая прамысловасць Канады практычна прадстаўлена усімі галінамі сучаснага вытворчасці. Калі не прымаць да ўвагі экспартны сектар, то ўсе яны працуюць пераважна на ўнутраны рынак. Значны экспарт аўтамабіляў эквівалентны іх імпарту. Вядучая галіна апрацоўчай прамысловасці Канады - машынабудаванне. Найбольшае развіццё атрымала вытворчасць транспартных сродкаў (аўтамабіляў, самалётаў, цеплавозаў, судоў і снегоходов), для сельскай гаспадаркі, абсталяванне для лесобумажной і горнай прамысловасці. Разам канадскі імпарт на 2/3 складаецца з электронікі, сродкаў сувязі, прыбораў і прамысловага абсталявання. Добра развітыя чорная металургія, хімічная, лёгкая і харчовая прамысловасць. У адрозненне ад прадпрыемстваў экспартнага сектара, усе гэтыя галіны знаходзяцца ў «абжытай» Канадзе. Больш за тое, для іх характэрная высокая тэрытарыяльная канцэнтрацыя на поўдні правінцыі * Антарыё і Квебек, дзе вырабляецца больш за 4/5 ўсёй прамысловай прадукцыі.

4. Паліўна-энергетычны комплекс

Канада мае багатыя і разнастайныя прыродныя рэсурсы, будзь то нафту, прыродны газ, жалезная руда, каляровыя і каштоўныя металы, уран, вугаль гідраэнергетычнага патэнцыял, нарэшце патэнцыял прэснай вады.

Эксплуатацыя некаторых рэсурсаў, напрыклад, буйных радовішчаў нафтаносных сланцаў, практычна не пачыналася. Працягваецца інтэнсіўная геалагічная разведка карысных выкапняў на поўначы Канады. Найбольшае значэнне для эканомікі краіны мае здабыча нафты і прыроднага газу ў правінцыі Альберта, забяспечвае Канадзе ролю нета-экспарцёра гэтых важнейшых відаў энергетычнага сыравіны. У бліжэйшыя гады плануецца ў прамысловых аб'ёмах пачаць здабычу нафты на радовішчы «Иберниа», размешчаным на атлантычным шэльфе Канады.

Істотнае значэнне для эканомікі краіны мае таксама здабыча вугалю і, асабліва, - шырокае выкарыстанне гідраэнергетычнага патэнцыялу. На паўвостраве Лабрадор размешчаны найбуйнейшы ў свеце каскад гідраэнергетычных станцый «Ла-Гранд». Стаўка на профільнай развіццё гідраэнергетыкі, што дае 70% усёй электраэнергіі Канады, прывяла да таго, што сёння Канада валодаючы адной з самых танных электраэнергіі сярод развітых краін Захаду, а гэта з'яўляецца найважнейшым канкурэнтнай перавагай эканомікі краіны. Акрамя таго, канадская электраэнергія ў прамысловых маштабах экспартуецца ў ЗША. У здабыўной прамысловасці Канады істотнае значэнне мае эксплуатацыя радовішчаў золата (Антарыё, Квэбэк) нікеля (Антарыё), жалезнай руды (Ньюфаўндленд). рэдказямельных металаў (Юкон), медзі (Антарыё, Брытанская Калумбія). У апошнія гады ў сілу шэрагу прычын прыкметна скарацілася вытворчасць азбесту і ўрану.

У цэлым, на долю паліўна-энергетычнага комплексу прыходзіцца больш за 3,5%, а на долю здабыўной прамысловасці - каля 5,5% усяго ВУП Канады. Апрацоўчая прамысловасць. На долю прамысловасці прыпадае крыху больш за 18% ВУП Канады.

Па вартасным аб'ёме вырабленай прадукцыі найважнейшымі яе галінамі з'яўляюцца: транспартнае машынабудаванне (перш за ўсё аўтамабілебудаванне), дрэваапрацоўка, папяровая і паліграфічная прамысловасць, металаапрацоўка, харчовая і хімічная прамысловасць, машынабудаванне.

Канадская прамысловасць шмат у чым працягвае спецыялізавацца на перапрацоўцы здабываецца рэсурсаў і прадукцыі сельскай гаспадаркі. Аднак ступень перапрацоўкі пастаянна расце, аб чым сведчыць тэндэнцыя да павелічэння долі дабаўленай вартасці ў валавой прадукцыі апрацоўчай прамысловасці.

Важнай асаблівасць машынабудаўнічай галіны з'яўляецца яе арыентацыя на абслугоўванне запатрабаванняў рэсурснага комплексу краіны. Канада з'яўляецца адным з сусветных лідэраў у вытворчасці свідравой і шахтавай тэхнікі, тэхналогіі і ноў-хаў у сферы здабыўной прамысловасці, гідратурбін, абсталявання для лясной і дрэваапрацоўчай прамысловасці.

Асаблівасцю канадскага аўтамабілебудавання з'яўляецца яго цесная кааперацыя з амерыканскімі вытворцамі - на канадскіх аўтамабільных заводах наладжаны масавы выпуск аўтамабільных вузлоў, якія затым праходзяць зборкі ў Дэтройце. Сектарам канадскай апрацоўчай, хто хутка развіваецца, прамысловасці з'яўляецца высокатэхналагічныя галіны - тэлекамунікацыйная, аэракасмічная, фармацэўтычная, лазерная прамысловасць і атамная энергетыка. Прадукцыя гэтых галін, няхай гэта будзе сродкі спадарожнікавай і волоконнооптической сувязі, самалёты, лекавыя прэпараты, рэактары тыпу «канд», карыстаюцца заслужаным прызнаннем ва ўсім свеце.

У самыя апошнія гады дынамічна развіваецца канадская электроніка (вытворчасць кампутараў і кампутарных чыпаў). Аднак да гэтага часу попыт канадскага рынку на электроніку задавальняецца ў асноўным за кошт імпарту.

5. Удзел Канады ць ўнутрыдзяржаўным тэрытарыяльным падзеле працы і эканамічных сувязях

Адным з фактараў эканамічнага росту любой краіны з'яўляецца фарміраванне рынку працоўнай сілы. Малалікасць усяго насельніцтва, нераўнамернасць яго размеркавання па велізарнай тэрыторыі Канады гістарычна паўплывалі на фарміраванне гэтага рынку. За кошт імігрантаў у 60-я гады папаўнялася 35-40% рынку рабочай сілы, 70-е - 25%, 80-е - пач. 90-х - 20-25%. У канцы XX ст. колькасць прадстаўнікоў толькі каляровых рас у насельніцтве Канады па прагнозах дасягне 25%. Супярэчнасць падобнага фарміравання заключаецца ў тым, што, з аднаго боку, у наяўнасці больш высокі ўзровень адукацыі і кваліфікацыі перасяленцаў, з другога - абвастраецца праблема беспрацоўя.

Разам востра паўстае пытанне недахопу кваліфікаванай рабочай сілы ў многіх галінах апрацоўчай прамысловасці, што прымушае працадаўцаў павялічваць выдаткі на ўнутранае фірмовае прафадукацыя.

Абнаўленне асноўнага капіталу ў традыцыйных галінах эканомікі суправаджаецца інтэнсіўным стварэннем новых галін прамысловасці, у прыватнасці авіяцыйнай. Цікава, што прадукцыйнасць працы ў цэлым складае 95% ад узроўню ЗША, а ў дрэваапрацоўчай і цэлюлозна-папяровай - перавышае ўзровень магутнага суседа. Вузкасць ўнутранага канадскага рынку прадвызначала стварэнне замежнымі фірмамі, у прыватнасці амерыканскімі, міні-аналагаў, дакладных дзід галоўных заводаў у ЗША, але ў 10-15 разоў менш магутнасці. Пасля аказалася неэфектыўнасць такіх заводаў, на якіх прадукцыйнасць працы прыкладна на ЗО% менш, чым на амерыканскіх.

Узровень расходаў на НДДЕР ў ВНП Канады амаль у 2 разы менш, чым у ЗША, Японіі, ФРГ. Маючы адносна невысокі ўзровень развіцця фундаментальных навуковых даследаванняў, Канада выкарыстоўвае адладжаны механізм прыкладных даследаванняў і іх укаранення. Узровень тэхнічнай аснасткі і эфектыўнасці вытворчасці ў дрэваапрацоўчай прамысловасці, чорнай металургіі, ядзернай энергетыцы, будаўніцтве ва ўмовах Поўначы вельмі высокі ў Канадзе. Краіна з'яўляецца адзінай у свеце, якая ў прамысловых маштабах выкарыстоўвае альтэрнатыўную энергетычную тэхналогію, якая заключаецца ў экстракцыі нафты з бітумінозных парод (запасы бітуму ў Канадзе унікальныя). Згодна з ацэнкай XI Сусветнай энергетычнай канферэнцыі, у канцы XX стагоддзя. канадская эканоміка зможа задаволіць за кошт сінтэтычнай нафты ад 1/3 да 1/2 сваіх унутраных патрэбаў ў вадкім паліве.

З пункту гледжання суадносін матэрыяльнай вытворчасці і сферы паслуг эканоміка Канады з'яўляецца «міні-дублікатам» эканомікі ЗША (удзельная вага насельніцтва, занятага ў сферы паслуг, роўна 69%, а ў сельскай гаспадарцы - усяго 3,5%). За высокай доляй сферы паслуг у ВУП, у адрозненне ад ЗША, хаваецца сімптом таго факту, што адбываецца недоиспользование натуральных рэзерваў эканамічнага росту. Стварэнне пры актыўным удзеле замежнага капіталу горназдабыўной, а з пачатку 60-х гадоў - нафтагазавай прамысловасці супярэчыць немагчымасьць зьдзяйсьненьня наступнага кроку: стварэнне на гэтай аснове разгалінаванага высокаэфектыўнага апрацоўвае сектара. Больш чым сціплы развітой краіны ўклад апрацоўчай прамысловасці ў ВНП (каля 20%) не можа быць паказчыкам «пост-індустрыяльнага» характару гаспадарчай структуры Канады, а з'яўляецца адлюстраваннем «гіпертрафіі троеснага сектара эканомікі».

У Канадзе каля 80% працоўных месцаў забяспечвае малы бізнес, а сярод прававых формаў яго арганізацыі бачнае месца павінны акцыянерныя прадпрыемствы. Адносна малых прадпрыемстваў, то яны з'яўляюцца прыватнымі кампаніямі з лікам занятых менш як 50 чалавек; 8-12% з іх штогод руйнуюцца. У адрозненне ад ЗША, у Канадзе ярка выяўленыя дыспрапорцыі нацыянальнай эканомікі з пункту гледжання ўкладу асобных правінцый у яе эканамічны патэнцыял. Напрыклад, ўклад правінцыі Антарыё ацэньваецца ў 40%, да таго ж, Антарыё і Квебек даюць 77% апрацоўчай прамысловасці краіны, а Манітобы, Альберта і Саскачеван - больш за палову сельскагаспадарчай прадукцыі і асноўную частку збожжавых.

Банкаўская сістэма Канады характарызуецца перш за дастаткова высокай ступенню канцэнтрацыі.

Лідэрам толькі 11 камерцыйных банкаў краіны з'яўляецца «Ройал бэнк оф Кенада», які па сваіх актываў набліжаецца да вядучых банкаў ЗША. Пяць канадскіх банкаў знаходзяцца ў спісе 300 найбуйнейшых банкаў свету.

У адрозненне ад банкаў ЗША канадскія банкі актыўна спрыяюць «канадизации» - выкупу канадскіх фірмаў у замежных уладальнікаў. Другое адрозненне заключаецца ў тым, што банкі Канады вельмі рэдка з'яўляюцца цэнтрамі фінансава-алігархічных груп, саступаючы ў гэтай якасці найбуйнейшым прамысловым манаполіям краіны. Аднак банкі дзякуючы сваёй фінансавай сіле рэалізуюць ўласныя эканамічныя інтарэсы ў алігархічнай сістэме, абапіраючыся на ўскосныя рычагі ўплыву. Напрыклад, у канадскай фінансава-карпаратыўнай групе «Аргус корп» банк «Ройал бэнк оф Кенада» актыўна абараняе інтарэсы нацыянальнага капіталу; затое ў групе «Паўэр корп» (Канада) цэлая сетка камерцыйных банкаў Канады, ЗША і іншых краін забяспечваюць глыбокія эканамічныя сувязі» Абавязкі па замежных карпаратыўным капіталам, дасягаючы канкурэнтаздольнасці не ў форме канцэнтраванага выразы эканамічнай моцы нацыі, а ў форме сукупнасці навукова-тэхнічнага, вытворчага і арганізацыйна-кіраўніцкага патэнцыялаў.

Плошча сельскагаспадарчых угоддзяў-66 млн га-гэта ўсяго 7% тэрыторыі краіны, з іх 12 млн га адведзена пад пшаніцу. У Канадзе налічваецца каля 313 тыс ферм, на якіх працуюць менш 490 тыс. чалавек. Нягледзячы на араўнальна нізкую ўраджайнасць збожжавых (каля 22 ц / га; пшаніца-прыкладна 18 ц / га, для параўнання: у ЗША-адпаведна 43 ц / га і 26 ц / га), у Канадзе штогод вырошчваюць да 50 млн т збожжа забяспечвае 1/5 частку ўсяго сусветнага экспарту пшаніцы. На працягу апошніх 40-45 гадоў колькасць ферм скарацілася на 1/2, а доля сельскай ЕАН-ўпала з 21% да 3,5%. Сярэдняя велічыня фермы - 143,2 га - Мае тэндэнцыю да росту.

Выкладзеныя тэндэнцыі не даюць вычарпальнага ўяўленні аб складанай і шматгранную карціну сучаснага развіцця эканомікі Канады, аднак даюць магчымасць разгледзець жорсткую прывязку канадскай эканомікі да рынку ЗША, яе падначалены становішча ў паўночнаамерыканскай індустрыяльнай сістэме.

Уцягванне ў Канадзе амерыканскага і наогул замежнага капіталу з'яўляецца прычынай многіх сур'ёзных негатыўных наступстваў для канадскай эканомікі. Па-першае, гэта маніпуляцыі з цэнамі і даходамі, у выніку якіх нацыянальны бюджэт недаатрымлівае значныя сумы даходаў, па-другое, гэта абмяжоўвае практыка ў сферы экспартнай палітыкі, калі мацярынскага кампанія паказвае канадскай месца збыту яе прадукцыі, па-трэцяе, прамыя замежныя інвестыцыі спрыяюць падпарадкавання інтарэсам замежнага капіталу канадскіх рэсурсаў НДДЕР, па-чацвёртае, раздражненне ў Канадзе выклікаюць прэтэнзіі ЗША распаўсюдзіць сваё заканадаўства на дзейнасць філіялаў амерыканскіх карпарацый у Канадзе.

Дзейнасць замежных карпарацый у Канадзе выклікала ідэю «канадизации», гэта значыць выкупу ў замежнікаў канадскай уласнасці. Яшчэ ў 1971 г. была створана Карпарацыя развіцця Канады, заклікана спрыяць пашырэнню сферы дзяржаўнага кантролю над эканомікай. Акрамя яе, створана Агенцтва праверкі замежных інвестыцый, не ставіць бар'ераў на шляху гэтых інвестыцый, але мае на мэце забяспечваць Канадзе больш выгадныя ўмовы капіталаўкладанняў. Агенцтва разглядае таксама заяўкі на куплю кантрольных пакетаў ўжо існуючых канадскіх кампаній і праекты новых інвестыцый з удзелам замежных фірмаў.

Мноства прыкладаў (непасрэдныя намаганні прыватнага і дзяржаўнага карпаратыўнага капіталу па ўстанаўленню дзяржаўнага кантролю над буйнымі фірмамі) сведчаць аб тым, што палітыка «канадизации» хутка набірала сілу на працягу другой паловы 70 - пачатку 80-х гадоў. Адносна аціхла яе напружанне ў пачатку 90-х гадоў. У адрозненне ад раней распаўсюджанага меркавання аб дезинтегрирующий (па Паўночнай Амерыцы) патэнцыял палітыкі «канадизации» у апошні час усё больш сцвярджаецца разуменне таго, што рэальна ўвасабляецца не спроба разрыву рэгіянальных унутры-і міжгаліновых сувязяў дзвюх краін па капіталу, а перагляд i ўпарадкаванне сістэмы такіх сувязяў з улікам змянення сітуацыі. Канадскі карпаратыўны капітал дасягнуў большай сталасці, усвядоміўшы асаблівыя нацыянальныя інтарэсы і прыкметна пашырыўшы ўласныя фінансавыя магчымасці.

З іншага боку, аб'ектыўна захоўваюць значэнне носьбіты цыклічных імпульсаў са Злучаных Штатаў у Канаду-узаемны гандаль, рух прадпрымальніцкага і, асабліва, пазыковага капіталу, змены ў плацежным балансе. Захоўваецца вызначальная роля ЗША ў працэсе фарміравання адзінай паўночнаамерыканскага цыклу.

На прыкладзе развіцця эканомік ЗША і Канады можна высачыць дзейсныя рухавікі эфектыўнасці рынкавай гаспадаркі, якія забяспечваюць адносна высокія і стабільныя тэмпы эканамічнага росту, задавальнення бесперапынна растуць індывідуальных і грамадскіх патрэбаў. Развіццё знешнеэканамічных сувязяў спрыяе забеспячэнню рытмічнасці і збалансаванасці нацыянальнага прайгравання ў абедзвюх краінах, хоць гэтыя працэсы, асабліва ў кантэксце ролі і значэння знешнеэканамічных сувязяў, не адбываюцца бесперашкодна, не рэалізуюцца без супярэчнасцяў. Доля экспарту ў ВНП ЗША-каля 11, Канады-28% (у Галандыі гэты паказчык складае 45, ФРГ - 27, Вялікабрытаніі - 23%).

Сярод разнастайных формаў знешнеэканамічных сувязяў абедзвюх краін варта назваць перш за экспарт і імпарт капіталу, істотна ўплываюць на маштабы міжнароднай вытворчай дзейнасці, знешні гандаль таварамі і паслугамі, фінансавую дапамогу замежным дзяржавам, удзел у міжнародных навукова-тэхнічных праграмах, міжнародных эканамічных арганізацыях і інш. Акрамя таго, ЗША актыўна выкарыстоўваюць даляр як галоўны міжнародны разліковы, аплатнае і рэзервовае сродак, што пэўным чынам ўплывае на курс даляра і, такім чынам, на сальда знешняга гандлю ЗША.

Уплывовая ролю ў развіцці ўсіх формаў знешнеэканамічных сувязяў належыць ТВК і ТНБ, асабліва амерыканскім. Так, на амерыканскія ТНК прыходзіцца 2/3 знешнегандлёвага абароту краіны, 4/5 патэнтна-ліцэнзійнай гандлю, пераважная частка экспарту капіталу; прычым 3/4 прамых замежных інвестыцый ТНК ЗША накіроўваюць у развітыя краіны, а з укладанняў у краіны, якія развіваюцца, - 2/3 прыпадае на Лацінскую Амерыку.

Банкі ЗША сканцэнтравалі каля 80% усіх міжнародных крэдытных аперацый Канады.

У ЗША і сёння засяроджваецца наймагутны па памерах актываў фінансавы капітал у выглядзе магутных фінансава-карпаратыўных груп, сярод якіх адбываюцца сур'ёзныя перагрупоўкі. «Старыя» групы (Морганаў, Дзюпон, Ракфелераў і інш.) Адціскаецца з якія лідыруюць пазіцый на другарадныя ролі і фінансавы Алімп «асвойваюць» новыя Каліфарнійская, групы Уолтон, Уонг, Бафета, Муров і інш На працягу апошніх дзесяцігоддзяў маюць месца таксама адчувальныя зрухі ў структуры вядучых фінансава-карпаратыўных груп, характары і маштабах іх дзейнасці. Інтэрнацыяналізацыя вытворчасці і капіталу абумовіла, у прыватнасці, узнікненне транснацыянальных фінансава-манапалістычных груп, у якіх фінансавы капітал ЗША займае вядучае месца.

Транснацыянальныя фінансавыя групы ЗША актыўна заключаюць здзелкі з фінансавымі групамі іншых краін з мэтай умацавання канкурэнтных пазіцый. Усё гэта змяняе суадносіны сілаў паміж асноўнымі групоўкамі сусветнага капіталу. І зараз сярод 90 найбуйнейшых груп сусветнай фінансавай сферы 25 з'яўляюцца амерыканскімі, хоць у першай дзесятцы найбуйнейшых банкаў свету няма ні аднаго амерыканскага, а «Ситикорпорейшн» па памеры актываў (216.900.000.000 дол.) Займае толькі 20-е месца ў паказаным спісе пасля 11 японскіх банкаў, 4 французскіх, 2 брытанскіх, 1 нямецкага і 1 нідэрландскага.

Калі амерыканскім сімвалам магутнасці фінансавага капіталу знакамітая Уоллстрит ў Нью-Ёрку, то канадскім - не менш вядомая Бейстрит ў Таронта; сямейныя кланы фінансава-карпаратыўных груп - Брофман, Райхман, Уэстон, Ітан - імкнуцца не адставаць ад сваіх амерыканскіх канкурэнтаў, выбіраючы для гэтага не шлях нарошчвання сукупных капіталаў і актываў, а далейшае развіццё арганізацыйных асноў капіталу груп, пераход да больш спелым формаў апрацоўкі стратэгій вытворча-рынкавай дзейнасці. Гэта развіццё падпарадкоўваецца забеспячэнню ўзроўню канкурэнтаздольнасці нацыянальных кампаній, уменню захоўваць і ўзмацняць канкурэнтныя перавагі ў пэўных сектарах і галінах гаспадаркі.

Эканамічнае супрацоўніцтва.

Толькі за мінулы год тавараабарот паміж Украінай і Канадай павялічыўся амаль у два разы, дасягнуўшы 83 млн. даляраў ЗША. Прычым ўкраінскі экспарт у Канаду павялічыўся за год на 170%. Такую станоўчую дынаміку супрацоўніцтва паміж абедзвюма краінамі адзначана на сённяшні (22 лютага) сустрэчы Віцэ-прэм'ер-міністра Міхаіла Гладзіць з паслом Канады ў Украіне Дэрэк Фрэйзер. Названы поспехі сталі аптымістычным фонам для абмеркавання бакамі парадку дня чацвёртага пасяджэння ўкраінская-Канадскай міжурадавай эканамічнай камісіі, якое адбудзецца ў сярэдзіне траўня у Атаве (Канада).

Літаратура

1. Кавалеўскі В.У., Міхалюк О.Л., Сямёнава В.Ф., Размяшчэнне прадукцыйных сіл і рэгіянальная эканоміка - Кіеў, 2004 г.

2. Кавалеўскі А.Л., Размяшчэнне прадукцыйных сіл - Кіеў, 2001 г.

3. Кавальчук А., Еўтух В., Украінскі у Канадзе - Кіеў, 1993 г.

4. Козак Ю.Т., Эканоміка замежных краін - Кіеў, 2003 г.

5. Кузык С., Эканамічная і сацыяльная геаграфія свету - Львоў, 2002 г.

6. Маслякоў П.А., Дахно І.І., Эканамічная і сацыяльная геаграфія свету - Кіеў, 2003 г.

7. Стеченко Д.М., Размяшчэнне прадукцыйных сіл і рэгіяналістыка - Кіеў, 2000 г.

8. Тарангул Л.Л., Гарленка І.А., Еўтушэнка Г.І., Размяшчэнне прадукцыйных сіл - Кіеў, 2000 г.

9. Юркоўскі В.М., Рэгіянальная эканамічная і сацыяльная геаграфія замежных краін - Кіеў, 2000 г.

Размещено на Allbest.ru