Сучасная рытміка і пластыка

Размещено на http://www.allbest.ru/

"Сучасная рытміка і пластыка"

танцавальный мастацтво рухальный рытм

Змест

1.Узнікненне танцавальнага мастацтва

2.Рытміка, музычны рух і развіццё эмацыйнай выразнасці

3.Значэнне музычна-рухальных практыкаванняў

4.Роля сучасных танцавальных накірункаў у развіціі чалавека

Спіс выкарастанай літаратуры

1.Узнікненне танцавальнага мастацтва

Вытокі танцавальнага мастацтва закладзены ў глыбокай старажытнасці. Сведчанне таму - наскальныя малюнкі с выявамі танцуючых фігур, створаныя ў перыяд неаліту.

Яшчэ ў Старажытнай Грэцыі лічылі, што падчас навучанняў такія дысцыпліны як музыка і танцы не меней важныя, чым дакладныя навукі. Настаўнікі таго часу былі цвёрда перакананыя, што для фармавання творчай, гарманічна развітой асобы неабходна ўсебакова адукацыя.

У пачатку XX стагоддзя гэтыя становішчы аформіліся ў канцэпцыю. Швейцарскі кампазітар і педагог Эміль Жак Далькроз распрацаваў сістэму музычна-рытмічнага выхавання, якая дагэтуль з'яўляецца адной з самых вядомых і папулярных методык музычнай адукацыі ў міры. Далькроз справядліва лічыў, што пасродкам зносін з музыкай і танцам дзеці вучацца спазнаваць мір і саміх сябе, а заняткі танцамі не толькі развіваюць музычнасць, але і дапамагаюць выхаваць увагу, волю і камунікабельнасць.

Гэта даказваюць і нядаўна праведзеныя даследаванні амерыканскіх навукоўцаў, якія пацвердзілі, што дзеці, якія займаюцца танцамі, апярэджваюць сваіх аднагодкаў у развіцці і дамагаюцца вялікіх поспехаў у вучобе.

2.Рытміка, музычны рух і развіццё эмацыйнай выразнасці

Рытміка - парадак руху, савакупнасць усіх праяў рытма ў музыцы ці канарэтным музычным творы. Рух прадстаўляе сабой праяўленне эмоцый, звязаных з музычным вобразам, сродак засваення музычных заканамернасцяў.

Праграма на пачатковым этапе навучання разлічана на тры гады, што ўмоўна можа супадаць з малодшым школьным узростам. У гэты перыяд сярод асноўных задач педагога можна вылучыць:

- развіццё агульнай фізічнай падрыхтоўкі;

- развіццё танцавальных дадзеных, вывучэнне танцавальныз элементаў;

- развіццё рытмічнасці, мызыкальнасці, артыстычнасці і эмацыянальнай выразнасці;

- выхаванне працавітасці, трываласці, навыкаў зносін у калектыве.

У аснову вывучання дзяцей малодшага школьнага ўзросту неабходна пакласці гульнявы пачатак. Гульня не павінна з'яўляцца ўзнагародай ці адпачынкам пасля працы, хутчэй праца ўзнікае на глебе гульні і становіцца яе сэнсам і працягам.

Элементарныя паняцці, з якімі знаёмяцца навучэнцы першага этапу:

- характар музыкі, тэмп, рытм, музычны размер;

- дынамічныя адценні ў музыке (форте, піяно), характар выканання (легата, стаката);

- эмацыянальная выразнасць.

Навучанне танцавальным рухам ідзе шляхам практычнага паказу і моўных тлумачэнняў. Педагагічнай псіхалогіяй уведзен асноўны закон усваення матэрыялу: успрыняць, асэнсаваць, запомніць, ужыць, праверыць вынік. Адсюль нічога нельга выключыць, і немэтазгодна раздзіраць этапы засваення ў часе, таму што яны ўзаемасвязаны: успрыняцце суправаджаецца асэнсаваннем, асэнсаванне - запамінаннем.

Рухі дзяцей 4-5 гадоў адрозніваюцца імпэтам і дрэннай скаардэнаванасцю. Дзіця рэагуе на ўсё вельмі жыва і ўспрымае новую інфармацыю літаральна на лёце. Атрыманыя ўражанні, у тым ліку і музычныя, застаюцца ў памяці надоўга. Важна не прапусціць гэты час і зрабіць так, каб яны сталі максімальна карыснымі для дзіцяці. Заняткі рытмікай проста неабходны для правільнага развіцця. Гэта правільная прыгожая выправа, умацаванне розных груп цягліц, гэта магчымасць адчуваць музыку і рухацца ў рытм.

Рабяты пазнаёмяцца з найпростымі музычнымі паняццямі: «хутка» і «павольна», «гучна» і «ціха», рэгістрамі гучання (высокі, сярэдні, нізкі) і інш. Рытміка дазваляе перадаць гэтыя паняцці пластыкай і зрабіць гэта ў гульнявой форме, весела і цікава.

Заняткі ўключаюць элементы мастацкай гімнастыкі, практыкаванні на расцяг і расслабленне. Рытміка і харэаграфія спрыяюць фармаванню правільнай выправы і ўмацаванню цягліц спіны, паляпшэнню рухомасці суставаў.

Акрамя таго, рытміка дапамагае развіць такія прыродныя фізічныя дадзеныя, як расцяжка, скачок, уздым, гнуткасць і нават артыстычнасць, паколькі ў працэс навучання будзе ўваходзіць вывучэнне простых танцавальных рухаў і пастаноўка невялікіх харэаграфічных кампазіцый.

.Для таго, каб музычная гульня, скокі маглі выконваць свае выхаваўчыя задачы, трэба навучыць дзяцей валодаць сваім целам, каардынаваць рухі, узгадняць іх з утрыманнем музыкі.

Так, дзеці падрыхтоўчай да школы групы кахаюць гульню «Звераловы і звяры». У адпаведнасці з музычнай выявай звераловы, высочваючы звяроў, павінны ісці вялікімі запаволенымі (асцярожнымі) крокамі, прыпыняючыся, аглядаючыся па баках, для гэтага дзецям трэба ўмець захоўваць раўнавагу, рухацца плыўна, выява зайцаў у той жа гульні патрабуе вялікай лёгкасці, пружыннасці і выразнасці рухаў, а. выява ваўкоў - уменні перасоўвацца шырокімі скачкамі, спыняцца ў адпаведнасці з зменай характару музыкі (муз. Е.Цілічэевай). Калі дзеці рухальна не падрыхтаваныя, яны не змогуць выразна і нязмушана перадаваць у рухах разнастайны характар гэтых музычных выяў, гульня не будзе спрыяць развіццю музычнага ўспрымання і ўяўленні дзяцей, не будзе іх цешыць.

На другім годзе навучання атрыманыя раней паняцці пашыраюцца і замацоўваюцца. Дзеці вучацца слухаць музыку, успрымаць яе характар, адлюстроўваць яго ў рухах і пластыке. Больш часу надаецца музычна-танцавальным імправізацыям. Выконваюцца рухі ў розных тэмпах (падскокі, галоп, розныя віды бегу). Выпрацоўваецца ўменне не толькі захоўваць дадзены тэмп, але і паскараць і запавольваць яго разам з музыкай, а такссама захоўваць дадзены тэмп пасля часовага спынення музыкі. Выконваюцца рухі з рознай амплітудай, рознай сілай цягліцавай напругі ў залежнасці ад дынамічных адценняў музычнага суправаджэння. Дзеці вычацца вызначаць уступ, канчатак уступа, пачатак і канец часткі, перыяда, сказа, акцэнтаваць канец мызычна-танцавальнай фразы (скокам на абедзве нагі, узмахам хусцінкі і г.д). Дзеці вучацца ўспрымаць моцную і слабую долю на слых, а таксама на слых вызначаць мызычныя памеры 2/4, 3/4, 4/4, выконвая рухі ў гэтых памерах. Засвоіўшы паняцце «жэст» і яго значэнне ў танцы, навучэнцы пераходзяць да адпрацоўкі розных жэстаў - паказальных, забараняльных, сцвярджаючых, якія выказваюць эмацыйны стан.

Трэці год навучання працягвае замацоўванне пройдзнага матэрыялу на больш складаных прыкладах. Асаблівая ўвага надаецца маршавай і танцавальнай музыцэ. Навучэнцы павінны вызначаць асаблівасці танцавальных жанраў (вальс, полька, народны танец), умець самастойна находзіць патрэбныя рухі і выконваць іх у адпаведным жанру характару, імправізаваць на дадзеную музыку. Як больш сложны элемент адпрацоўваецца затакт. Ставяцца задачы на вызначэнне (на слых) затактавага пабудавання. Дзеці павінны ўмець самастойна пачаць рух з затакта і ў такт, уступаць у калектыўныя рухі ў розных рытмах і з розным прамежкам. Пачынаецца вывучэнне пастав класічнага танца.

На завяршальным этапе пачатковага навучання дзеці павінны перадаваць пачутае ў музыцы мімікай і рухам. Рэкамендуецца выкананне невялікіх пластычных эцюдаў з уяўленымі прадметамі. Развіццю акцёрскай выразнасці дапамогуць сцэнкі сцэнкі пераймання звычак жывёл.

3.Значэнне музычна-рухальных практыкаванняў

Танец - гэта ўнутраны мір, адлюстраваны ў руху, і побач з іншымі выглядамі мастацтва, гэта самы натуральны спосаб самавыяўлення. У танцы кожнае дзіця адчуе і знойдзе тое, што трэба менавіта яму.

Пластыка - мастацтва рытмічных рухаў. Асаблівасць традыцыйнай пластыкі складаецца ва ўзаемадзеянні з зямлёй, з паверхняй. Адзінства традыцыйных пластыкі і вакалу складаецца ў тым, што яны пабудаваны па адных і тых жа законах фармавання хвалевых працэсаў, толькі ў адным выпадку гэтыя працэсы выклікаюць ваганні паветра, а ў іншым - ваганні цела. Цела танцора павінна «гучаць» гэтак жа, як гучыць яго голас. Мікрапластыка традыцыйных скокаў дазваляла без дадатковых высілкаў, без доўгага навучання ўліцца ў агульны малюнак танца, карагоду, абрадавага бою. Натуральна, што ў іх індывідуальныя вакальныя і пластычныя спектры, зліваючыся, узмацнялі адзін аднаго. Навучанне сучасным індывідуальнаму і калектыўнаму вакалу, індывідуальным і калектыўным танцам досыць доўгія і цяжкія.

Заняткі танцам не толькі вучаць разумець і ствараць выдатнае, яны развіваюць вобразнае мысленне і фантазію, даюць гарманічнае пластычнае развіццё. Танец з'яўляецца багатай крыніцай эстэтычных уражанняў дзіцяці, фармуе яго мастацкае «я». Сінкрэтычнасць танцавальнага мастацтва разумее развіццё пачуцця рытму, уменні чуць і разумець музыку, узгадняць з ёй рухі, адначасова развіваць і трэніраваць цягліцавую сілу корпуса і ног, пластыку рук, грацыю і выразнасць. Музычныя гульні і скокі дапамагаюць развіць эмацыйнасць і вобразнасць успрымання музыкі, пачуццё рытму, меладычны і гарманічны слых, адчуванне музычнай формы, музычную памяць і г.д. Заняткі танцам фарміруюць правільную выправу, прышчапляюць асновы этыкету і манеры паводзін у грамадстве, даюць паданні аб акцёрскім майстэрстве.

Заняткі харэаграфіяй даюць арганізму фізічную нагрузку, роўную спалучэнню некалькіх відаў спорту. Заняткі рытмікай добра ўздзейнічаюць на працу органаў дыхання і кровазвароту.

Рытміка - гэта прафілактыка захворванняў сардэчна-сасудзістай сістэмы, павелічэнне моцы, вынослівасці, набыццё жыццёванеабходных рухальных уменняў і навыкаў, паляпшэнне целаскладу, выпрацоўка звычкі займацца фізічнымі практыкаваннямі ўсё жыццё. Большасць рухаў, на якіх пабудаваны музычныя гульні і скокі, - гэта асноўныя рухі (хадзьба, бег, прыжкі, паскокі); яны ўдасканальваюцца і на музычных занятках па фізічнаму выхаванню. Так без навучання правільнаму кроку і бегу, без умацавання цягліц ног і карпусы на занятках па фізкультуры дзеці не змогуць добра і выразна рухацца пад бадзёрую, маршевую музыку. Праца над адлюстраваннем пры хадзьбе бадзёрага, актыўнага характару музыкі спрыяе выпрацоўцы добрай выправы, рытмічнасці, каардынацыі рухаў рук і ног, лёгкасці кроку.. Рух, які звязаны з музыкай, заўсёды суправаджаецца эмацыйным уздымам, таму ён дабратворна ўплывае і на фізічнае развіццё дзяцей.

Сюжэты, выявы музычных гульняў і скокаў канкрэтызуюць для дзяцей змест музычнага твора, дапамагаюць глыбей яго ўспрымаць. Рухі, звязаныя з музыкай, яе характарам (утрыманнем), спрыяюць цэласнаму яе ўспрыманню. Адказваючы сваімі рухамі на асаблівасці мелодыі, рытму, дынамікі, структуры музычнага твора, дзеці пачынаюць адчуваць выразнае значэнне элементаў музычнай прамовы.

Танец мае вялікае значэнне як сродак выхавання нацыянальнага самавызначэння. Вывучэнне танцаў свайго народа павінна стаць такой жа патрэбай, як і вывучэнне роднай мовы, мелодый, песен, традыцый, бо ў гэтым складаюцца асновы нацыянальнага характару, этнічнай самабытнасці, вырабатаныя на працягу вякоў.

4.Роля сучасных танцавальных накірункаў у развіціі чалавека

Сёння існуе мноства розных школ, секцый і кружкоў, у якіх дзеці навучаюцца розным танцавальным накірункам. Сучасныя спартыўныя клубы і фітнэс-цэнтры таксама прапаноўваюць мноства цікавых праграм, ад балетнай харэаграфіі да клубнага танца. Заняткі ў спартыўным клубе асабліва зручныя тым, што займацца ў іх можна ўсёй сям'ёй, пры гэтым і дзеці, і іх бацькі могуць абраць сабе занятак па душы. Для таго каб вызначыць дзіця ў танцавальную групу, неабходна мець выразнае выяўленне аб кожным з прапанаваных у клубе накірункаў.

На занятках рытмікай, харэаграфіяй і пластычнай гімнастыкай дзеці вучацца каардынаваць рухі, развіваць гнуткасць і пластыку, вывучаюць асноўныя пазіцыі і становішчы рук і ног у танцы. Занятак можа ўключаць элементы мастацкай гімнастыкі, практыкаванні на расцяг і расслабленне. Рытміка спрыяе фармаванню правільнай выправы і ўмацаванню цягліц спіны, паляпшэнню рухомасці суставаў. Акрамя таго, рытміка дапамагае развіць такія прыродныя фізічныя дадзеныя, як расцяжка, скачок, уздым, гнуткасць і нават артыстычнасць, паколькі ў працэс навучання будзе ўваходзіць вывучэнне простых танцавальных рухаў і пастаноўка невялікіх харэаграфічных кампазіцый.

За рытмічную яркасць і тэмпераметнасць, а таксама за тое, што выконваючы яе нельга заставацца раўнадушным дзеці любяць вывучаць рухі беларускай полькі.

Танцавальны ўрок пад назовам «рок-н-рол» навучае дзяцей элементам спартовых танцаў, дапамагае развіць фізічныя якасці, каардынацыю, пачуццё рытму і плыўнасць рухаў.

На дзіцячых занятках класічнай балетнай харэаграфіяй дзеці вучацца валодаць сваім целам, робяцца больш гнуткімі і пластычнымі..Класічны танец з'яўляецца асновай любога выгляду танцаў, закладам прыгажосці і правільнасць танцавальных рухаў. На занятку вывучаюцца асноўныя пазіцыі рук, ног і карпусы, ажыццяўляецца азнаямленне з прафесійнай тэрміналогіяй.

Клубны танец - гэты велізарны накірунак моладзевай культуры, якое спалучае ў сабе розныя сучасныя стылі, ад фанка да хіп-хопа. На занятку вывучаюцца танцавальныя кампазіцыі рознага ўзроўня складанасці, якія могуць выконвацца як па асобнасці так і групай. Клубныя танцы развіваюць пластыку, пачуццё рытму і ўменне рухацца пад сучасную музыку.

Усходнія танцы дапамогуць развіць грацыю і прыгажосць рухаў, выхаваць эстэтычны густ праз мастацтва танца. Акрамя таго, усходнія танцы валодаюць масай карысных эфектаў, ад распрацоўкі рухомасці суставаў да дабратворнага ўплыву на ўнутраныя органы.

Бальныя танцы для дзяцей дадуць магчымасць адчуць зачараванне лацінаамерыканскіх рытмаў і навучыцца выкарыстаць сваё цела ў якасці прылады, здольнага выказаць пачуцці і эмоцыі. Гэтая праграма развівае пластыку, каардынацыю рухаў, пачуццё рытму, дыхальную сістэму, а акрамя таго, выхоўваюць эстэтычнае ўспрыманне міру.

Асноўная мэта заняткаў любым выглядам танцаў - усебаковае развіццё дзіцяці. Заняткі дапамагаюць выпрацаваць натуральную грацыю рухаў, гнуткасць, спрыт, пластычнасць і каардынацыю, здольнасць выяўляць пачуцці і эмоцыі праз танец. Падчас заняткаў дзеці таксама вучацца правільна ўспрымаць і адчуваць музыку. Танцы спрыяюць развіццю фантазіі дзяцей і здольнасці да імправізацыі. Заняткі танцамі дапамагаюць найболей ярка расчыніць характар і індывідуальнасць дзіцяці, а таксама развіць такія якасці як мэтанакіраванасць, арганізаванасць і працавітасць. Дзякуючы таму, што заняткі праходзяць у групе, дзеці становяцца больш адчыненымі і таварыскімі.

Пачынаючы займацца танцамі ў дзіцячым узросце можна прадухіліць узнікненне негатыўных усталёвак, змяніць выяву думак, палепшыць стаўленне да навакольных. Такім чынам, танец з'яўляецца чымсьці больш вялікім, чым проста рухі пад музыку. Гэта спосаб працы над сабой, які дапамагае дамагацца поспехаў у любой сферы дзейнасці.. Ён выхоўвае тыя здольнасці, якія кіруюць узаемадзеяннем духу і целы і дапамагаюць выяўляць па-за тым, што знаходзіцца ўсярэдзіне нас.

Заняткі танцамі падараць дзіцяці радасць руху, зносіны, узбагацяць яго ўнутраны мір і дапамогуць спазнаць сябе.

Спіс выкарыстанай літаратуры

1.Алексютовіч Л.К. Беларускія народныя полькі. Мн.: Беларусь, 1995. 143с.

2.Ветлугина Н.А., Дзержинская И.Л., Комисарова Л.Н. и др. Методика музыкального воспитания в детском саду. М.: Просвещение, 1989. 270с.

3.Пуртова Т.В., Беликова А.Н., Кветная О.В. Учите детей танцевать.М.: Владос, 2003. 256с.

4.Раевская Е.П., Руднева С.Д., Соболева Г.Н. и др. Музыкально двигательные упражнения в детском саду. М.: Просвещение, 1991. 222с.

5.www.cvr-mitino.ru. 15.10.2008г.

6.www.majatnik.ru. 15.10.2008г.

Размещено на Allbest.ru