Прыродны стан і гаспадарчае выкарыстанне зямель Докшыцкага і Касцюковіцкага раёнаў

Рэкамендуецца вылічаць пляцы адміністрацыйных раёнаў на аснове роўнавялікай азімутальнай праекцыі Ламберта, скарыстаючы ў якасці кропкі дотыку геаграфічны цэнтр Беларусі, бо якая выкарыстоўваецца цяпер праекцыя Гаўса-Кругера дае значныя скажэнні плошчаў [7].

Да сённяшняга часу ЗІС поўнасцю не створана. Нягледзячы на патрэбу наяўнасці актуальных вынікаў кадастравай ацэнкі земляў, раённыя і гарадскія выканаўчыя камітэты практычна не забяспечваюць выкананне патрабаванняў ст. 88 Кодэкса Рэспублікі Беларусь аб зямлі, паводле якой кадастравая ацэнка земляў, зямельных участкаў павінна праводзіцца не радзей, чым праз пяць гадоў.

2.4 Экалагічныя ўмовы землекарыстання ў Рэспубліцы Беларусь

У сельскай гаспадарцы, дзе сацыяльна-эканамічнай працэс узнаўлення найцесным чынам пераплятаецца з натуральным працэсам, вялікі ўплыў на эфектыўнасць вытворчасці аказваюць экалагічныя ўмовы землекарыстання.

Характар і віды гаспадарчага выкарыстання земляў, іх тэрытарыяльнае размяшчэнне, з аднаго, боку, вызначаюцца галоўным чынам прыроднымі ўмовамі, з другога, - самі актыўна ўплываюць на навакольнае асяроддзе, змяняючы яе і фармуючы ландшафты забудаваных тэрыторый, аграландшафты і інш. Падчас выкарыстання земляў уплыў адчуваюць усе кампаненты прыроднага асяроддзя, таму характар, структура і інтэнсіўнасць землекарыстання шмат у чым вызначаюць экалагічны стан тэрыторыі.

Крытэры і паказчыкі, што характарызуюць якая склалася сістэму землекарыстання, з'яўляюцца індыкатарамі, што вызначаюць ступень уплыву чалавека на прыроду, і здольнасці атачальнага чалавека прыроднага асяроддзя супрацьстаяць яго ўплыву. Яны ўжываюцца як пры аналізе існай экалагічнай сітуацыі на вызначанай тэрыторыі, так і пры планаванні тут усякіх мерапрыемстваў, што характарызуюць умовамі землекарыстання.

Са мноства крытэрыяў і паказчыкаў, што характарызуюць умовы землекарыстання, звычайна ўжываюцца:

· ландшафтная разнастайнасць;

· доля земляў прыроднага і экалагічнага каркасаў, доля земляў з прыродаахоўнымі абмежаваннямі, у т.л. на землях, схільных да значнага антрапагенаваму ўплыву;

· тэрытарыяльнае размеркаванне і ступень праявы негатыўных прыродных і антрапагенавых з'яў, прыкладам, эрозіі;

· лясістасць тэрыторыі, у т.л. дзель лесапакрытых земляў, з іх культур, у тым ліку хваёвых і лісцяных, улучаючы размеркаванне па веку і г.д.;

· забудаванасць тэрыторыі, у т.л. жылая, вытворчая забудова, лінейныя збудаванні, іх тэрытарыяльнае размеркаванне;

· меліярацыйная засвоенасць тэрыторыі, прыкладам, вадазбору;

· здабыча выкапняў (месцазнаходжанне, спосаб здабычы: адкрыты і падземны);

· ступень рэкрэацыйнага засваення (аб'екты, аб'ёмы, струмені і інш.);

· размяшчэнне і ровень развіцця дробнатаварных і традыцыйных формаў гаспадаркі (фермерства, садоўніцтва, гародніцтва і др) і да т.п.

Для ацэнкі і планавання сістэмы землекарыстання ўжываюцца дадзеныя і вытворныя паказнікі, апісвальныя яе:

* характар (плошчы і размяшчэнне пляцовак пад рознага роду забудовай, пляцовак, што выкарыстоўваюцца ў сельскай і лясной гаспадарцы, для рэкрэацыйных і прыродаахоўных мэт ці выкарыстоўваюцца ў гаспадарчай дзейнасці і інш.);

* структуру (катэгорыі, колькасць, памер і размяшчэнне землекарыстанняў);

* інтэнсіўнасць (па роўні гаспадарчага ўплыву на зямлю);

* форму ўласнасці і віды праў на зямлю.

Паказнік антрапагенавай ператворанасці тэрыторыі - суадносіны плошчаў груп відаў земляў, што адрозніваюцца характарам, узроўнем і інтэнсіўнасцю антрапагенавага ўплыву на іх. Вылучаецца, зазвычай, да 5-7 груп:

1. Антрапагенава ператвораныя тэрыторыі: пляцоўкі пад забудовай, аўтамабільнымі дарогамі з пакрыццём, вуліцамі, насыпамі чыгунак, магістральнымі каналамі, могільнікамі і інш. Зямля выкарыстоўваецца як базіс для сталых элементаў інфраструктуры, зварот у натуральны стан практычна немагчымы;

2. Тэрыторыі з высокай ступенню антрапагенавай ператворанасці: землі пад аўтамабільнымі дарогамі без пакрыцця, ляснымі прасекамі, меліярацыйнымі каналамі, вадасховішчамі, землі, парушаныя ў выніку здабычы торфу і карысных выкапняў, іншыя землі. Зямля выкарыстоўваецца як базіс для адносна сталых ці часовых элементаў інфраструктуры ці часова знаходзіцца ў стадыі карэннага ператварэння; зварот у натуральны стан абцяжараны і закранае якая склалася сістэму землекарыстання.

3. Інтэнсіўна карыстаныя тэрыторыі: ворныя землі, палепшаныя лугавыя землі, землі пад нязменнымі культурамі, пасекі. Пераход у натуральны стан магчымы, зазвычай, пры карэннай змене эканамічных і сацыяльных умоў і/ці зямельных дачыненняў.

4. Адносна мала карыстаныя тэрыторыі: натуральныя лугавыя землі, частка карыстаных земляў, зялёныя насаджэнні агульнага карыстання. Землі з нерэгулярным і нязначным гаспадарчым выкарыстаннем, лёгка пераходзяць з натуральны стан (зарастаюць хмызняком, забалочваюцца), пераход да больш інтэнсіўнага выкарыстання найчасцей немагчымы ці непажаданы па экалагічных і эканамічных меркаваннях.

5. Легкаўразлівыя прыродныя тэрыторыі: хмызнякі, частка невыкарыстоўваных земляў, у прыватнасці, яры і пяскі, пазбытыя расліннасці. Землі, што знаходзяцца ў стане блізкім да натуральнага, якія могуць падпадаць значнаму, часта нерэгуляванаму, адмоўнаму ўплыву антрапагенавых ці прыродных фактараў (асабліва пры наяўнасці ўрадлівых земляў, а таксама пры кантакце з інтэнсіўна карыстанымі ці антрапагенава ператворанымі тэрыторыямі).

6. Территории с длительным периодом естественного существования: лесопокрытые земли. Земли, на которых коренное и регулируемое изменение биоценоза (вырубка) происходит раз в несколько (5-6 и более) десятилетий.

7. Территории в естественном состоянии: болота, естественные водоёмы и водотоки [5].

Для агульнай ацэнкі антрапагенавай ператворанасці тэрыторыі досыць параўнаць суадносіны дзеляў інтэнсіўна карыстаных земляў (1-3 групы) і земляў, складнікаў прыродны каркас, - групы 4 (з некаторымі абмоўкамі) і групы 5-7 - у агульным плошчы земляў АТА ці ТА, функцыйных зон і іншых абмежаваных тэрыторый.

Здольнасць тэрыторыі супрацьстаяць антрапагенаваму ўплыву ацэнена па паказніках экалагічнай стабільнасці (інтэгральны паказнік устойлівасці асобных відаў земляў) і натуральнай абароненасці (паказнік спрыяльнага ўплыву прыродных відаў земляў на прылеглыя землі).

Для ацэнкі ўстойлівасці асобных відаў земляў скарыстана адна з вядомых шкал: каэфіцыент стабільнасці для ворных земляў - 0.14, лесапалос - 0.38, садоў і хмызнякоў - 0.43, гародаў - 0.5, лугавых земляў - 0.65, сажалак і балот натуральнага паходжання - 0.79, лясоў натуральнага паходжання - 1.

Пры значэнні інтэгральнага паказніка 0.33 і менш за тэрыторыю лічыцца экалагічна нестабільнай; ад 0.34 да 0.5 - няўстойліва стабільнай, ад 0.51 да 0.66 - стабільнай і больш 0.67 - устойліва стабільнай. Інтэгральны паказнік можа змяншацца на велічыню да 30% у месцах, дзе рэльеф марфалагічна нестабільны, прыкладам, - у раёнах актыўнага яраўтварэння.

Каэфіцыент натуральнай абароненасці характарызуе, з аднаго боку, разнастайнасць прыродна-антрапагенавага ландшафту (чым размаіцей ландшафт, тым больш ён устойлівы), з другога - узаемны ўплыў розных відаў земляў адзін на аднаго (чым бліжэй стан земляў да натуральнага, тых прыхільней яе ўплыў на атачальную тэрыторыю).

Лікавыя значэнні каэфіцыента натуральнай абароненасці: для забудаваных і парушаных земляў - 0.1, для ворных земляў - 0.3, палепшаных лугавых земляў і садоў - 0.6, натуральных лугавых і іншых земляў - 0.8, для астатніх відаў земляў - 1.

Адзначым, што, прыкладам, высокая ступень натуральнай абароненасці зусім не мяркуе такі ж ровень экалагічнай стабільнасці тэрыторыі. Ці пры роўнай дзелі земляў экалагічнага каркаса тэрыторыі могуць значна адрознівацца па паказніку стабільнасці, прыкладам, з-за розніцы ў плошчы хмызнякоў [5]. Таму пры аналізе і ацэнцы скарыстаны ўсе тры паказніка, прытым агульны ровень экалагічнага стану тэрыторыі вызначаўся, зазвычай, горшым з іх (правіла Лібіха).

Прыкладам, паказнікі антрапагенавай ператворанасці тэрыторыі раёнаў у межах асобных абласцей адрозніваюцца адзін ад аднаго ў 2.5-3 разу. У Брэсцкай вобласці, прыкладам, дзель земляў прыроднага каркаса ў агульным плошчы земляў у Столінскім раёне - 71.2%, а ў Жабінкаўскім - 29.3%. Па гэтым паказніку сітуацыя ў трох раёнах з 16 па вобласці ацэньваецца як неспрыяльная, у васьмі - як спрыяльная і ў пяці - як сярэдняя. Экалагічная стабільнасць тэрыторыі неспрыяльная вужы ў пяці раёнах, натуральная абароненасць - сямі. Агульная ацэнка: у пяці раёнах Брэсцкай вобласці (Ганцавіцкі, Івацэвіцкі, Лунінецкі, Маларыцкі, Столінскі) - спрыяльны экалагічны стан тэрыторыі, у пяці (Баранавіцкі, Жабінкаўскі, Іваноўскі, Камянецкі, Кобрынскі) - неспрыяльнае, у астатніх - на узроўні сярэдняга.

Такая ж дыферэнцыяцыя экалагічнага стану ў разрэзе раёнаў характэрная і для іншых абласцей. У цэлым па абласцях асобныя паказнікі і агульная ацэнка больш аднастайныя. Так, стан тэрыторыі ( у сярэднім) усіх абласцей і краіны ў цэлым з'яўляецца спрыяльным па антрапагенавай ператворанасці. Натуральная абароненасць тэрыторыі ацэньваецца як «сярэдняя» толькі ў Брэсцкай і Гомельскай вобласці, у астатніх абласцях сітуацыя неспрыяльная.

Экалагічная стабільнасць тэрыторыі і агульная ацэнка яе экалагічнага стану ў Гарадзенскай, Мінскай і Магілёўскай абласцях нездавальняльныя і ў цэлым па Рэспубліцы Беларусь - на сярэднім узроўні. Пры гэтым у групе з неспрыяльным экалагічным станам тэрыторыі знаходзяцца 29 раёнаў, у групе са спрыяльным станам - 64 раёна.

Ацэнка экалагічнай сітуацыі і выяўленне неспрыяльных раёнаў (з наступнай яе дыферэнцыяцыяй па тэрыторыі кожнага з іх) дазваляе планаваць адпаведныя імпрэзы па аптымізацыі землекарыстання [5].

Глава 3. Прыродны стан і гаспадарчае выкарыстанне зямель Докшыцкага і Касцюковіцкага раёнаў

3.1 Характарыстыка Докшыцкага раёна Віцебскай вобласці

Докшыцкі раён -- адміністрацыйная адзінка на паўднёвым захадзе Віцебскай вобласці. Раённы цэнтр -- г. Докшыцы.

Часам народзінаў горада прынята лічыць дату, пад якой ён упершыню згадваецца ў летапісах. На жаль, гісторыя не данесла да нас дакладную дату заснавання Докшыцаў. Першыя звесткі аб горад знойдзены ў грамаце вялікага князя Вітаўта (1407 г), дзе згадваюцца сяляне-даннікі «doxyczahe». Даннікі з Докшыцаў перадаваліся віленскаму ваяводу Войтеху Манівіду. Пасля рэформы 1565-1566 гг. землі сучаснага раёна ўвайшлі ў склад Мінскага павета. Пасля 2-га падзелу Рэчы паспалітай напачатку 1793 года Докшыцкая зямля апынулася ў складзе Расійскай імперыі. Заміж ваяводстваў была ўтворана Мінская губерня з шэрагам паветаў, сярод якіх у траўні 1793 года з'явіўся і Докшыцкі павет.

У 1795 годзе Докшыцы атрымалі статус горада, а 21 студзеня 1796 года - герб. Аднак у 1797 годзе яе тэрыторыя была падзелена паміж суседнімі Барысаўскім і Вілейскім паветамі, а горад ізноў стаў мястэчкам. Па перапісу насельніцтва 1897 года на тэрыторыі раёна жыло 125 725 чалавек. Пасля Рыжскай мірнай дамовы 1921 года савецка-польская мяжа падзяліла раён напалову, частка яго апынулася ў Заходняй Беларусі ў складзе Вілейскага ваяводства Дзісненскага павета. Частка раёна, што ўваходзіла ў склад БССР, 17 ліпеня 1924 года з'ядналася ў Бягомльскі раён Барысаўскай акругі. Раён быў падзелены на 9 сельсаветаў. На працягу 1930-х гадоў некалькі разоў змяняўся статус раёна і статус раённага цэнтра. 27 верасня 1938 года Бягомль стаў гарадскім мястэчкам, сельскі Савет рэарганізаваны ў пасялковы. У снежні 1939 года - студзені 1940 г. каля Бягомльскага раёна Мінскай акругі быў утвораны Докшыцкі раён Вілейскай акругі. 20 студзеня 1960 года Бягомльскі раён перададзены Докшыцкаму і Лепельскаму раёну. 6 студзеня 1965 года пашырэлі межы Докшыцкага раёна, якія захоўваюцца і сёння.

Такім чынам сучасны Докшыцкі раён мае ў сваі складзе 2239 квадратных кіламетраў. Адлегласць паміж крайнімі кропкамі поўначы і поўдня - 55 кіламетраў, усходу і захаду - 75. 46 адсоткаў тэрыторыі займаюць лясы. Мяжуе з Пастаўскім, Глыбоцкім, Вушацкім, Лепельскім раёнамі, а таксама з Мінскай вобласцю.

Усходняя частка раёна знаходзіцца ў межах Верхне-бярэзінскай, заходняя - Нарачано-Вілейскай нізін, на поўначы ляжыць Свянцянскія грады, на поўдні - Мінскае ўзвышша. Найвышэйшая кропка раёна - 264.4 м - каля в.Лусцічы. Сярэдняя тэмпература студзеня -7.2 З, ліпеня 17.2 З. За год вывальваецца 623 мм ападкаў. У раёне бяруць пачатак і цякуць рэкі Бярозіна, якая ўпадае ў Дняпро, Вілія - прыток Нёмана, Пяня і Сэрвач. Тут 11 азёр, найбуйныя Сэрвач, Плыўна, Ольшыца, Медзазол. Лясістасць раёна 47%. На тэрыторыі знаходзіцца частка Беразінскага біясфернага запаведніка, займае 40204 гектара ці 18 адсоткаў ад агульнага плошчы. Створаны рэспубліканскія гідралагічныя заказнікі Верхне-вілейскі, Галубіцкая пушча, Сэрвач.

У цэлым прыродныя ўмовы раёна дзякуючы спалучэнню разнаякага рэльефу, лясных масіваў (52,5% тэрыторыі) і паўсюднаму распаўсюджванню азёр (11 азёр), з аднаго боку, забяспечваюць яго высокую рэкрэацыйную прывабнасць, з іншага боку, ускладняюць яго сельскагаспадарчае выкарыстанне.

Раён валодае мінеральна-сыравіннымі, зямельнымі, ляснымі і воднымі рэсурсамі.

Асноўнымі мінеральна-сыравіннымі рэсурсамі раёна, што маюць прамысловае значэнне, з'яўляюцца будаўнічыя пяскі, гліны і суглінкі, пяскі і пясчана-жвіровыя адклады, торф і сапрапель, мінеральныя воды.

Раён прыналежыць да катэгорыі раёнаў, што характарызуюцца высокай забяспечанасцю жвірова-пясчаным матэрыялам, - 40,1 млн. кубічных метраў (далей - куб.м). Ёсць радовішча цаглянай сыравіны "Варганы" пры запасах 1425 тыс.куб.м, што складае 21,5% ад выведаных запасаў цаглянай сыравіны вобласці.

У мястэчку Круляўшчызна ёсць два тарфяных радовішча - "Рамжына", "Жураўлёўскае" з запасамі 500 і 4167 тыс. тон торфу.

У раён уваходзяць гарадскі пасёлак Бягомль і 276 сельскіх населеных пунктаў. Адміністрацыйна падзяляецца на 10 сельсаветаў. Райцэнтр - горад Докшыцы, размешчаны ў вытокаў ракі Бярозіна ў 211 км ад Віцебска і ў 156 км ад Мінска, а таксама ў 12 км ад чыгуначнай станцыі Параф'янава на лініі Полацк - Маладзечна. На 1 студзеня 2014 года на тэрыторыі раёна жыло 24,5 тысяч чалавек, у тым ліку ў горадзе Докшыцы -- 6,8 тысяч, у г.п. Бягомль -- 2,6 тысячы, у сельскай мясцовасці -- 15,0 тысячы чалавек.

Вядучай галіной народнагаспадарчага комплексу раёна з'яўляецца сельская гаспадарка. Яго прадстаўляюць 10 сельскагаспадарчых прадпрыемстваў.

Па тэрыторыі раёна праходзяць чыгункі Полацк - Маладзечна, Круляўшчына - Глыбокае. Праз Докшыцы праходзіць рэспубліканская дарога Р3 (Лагойск -- Глыбокае-- мяжа Латвіі), Р29 (Вушачы-- Вілейка) і Р86 (Багушэўск (ад М8) -- Лепель-- Мядзел). Ёсць рэгулярнае аўтобуснае паведамленне з Мінскам, Віцебскам і іншымі гарадамі Беларусі. Транспартныя паслугі аказваюць ААТ «Лепельскае АТП №14», аўтабаза райпо, дзве чыгуначныя станцыі - Круляўшчызна і Парафьянаў.

3.2.Землекарыстанне ў Докшыцкім раёне Віцебскай вобласці

Агульная плошча земляў Докшыцкага раёна складае 223761 га. Як я адзначаў вышэй, амаль палову раёна займаюць лясныя землі - 112697 га. Сельскагаспадарчыя землі складаюць - 78353 га. Вялікая колькасць азёраў і рэк паўплывала на плошчу земляў пад пад воднымі аб'ектамі - 4051 га. Амаль удвойчы больш земляў, пакрытых дрэўна-хмызняковай расліннасцю - 8832 га. Дарожная сетка нядрэнна развіта - 4747 га. Землі пад вуліцамі і іншымі месцамі агульнага карыстання займаюць - 542 га, пад забудовай - 1822 га, парушаных - 3 га, невыкарыстоўваных - 764 га, іншых - 2838 га.

Рацыянальнае выкарыстанне глебава-зямельных рэсурсаў немагчыма без стараннага ўліку прыродна-экалагічных умоў для вядзення сельскагаспадарчай вытворчасці. Гэтым патрабаванням найбольш поўна адказвае глебава-экалагічнае раянаванне, пры якім улічваецца не толькі характар глебавага покрыва, але і іншыя фактары, што вызначаюць прадукцыйную здольнасць глеб. Такое раянаванне было праведзена ў РУП «Інстытут глебазнаўства і аграхіміі» (Нацыянальны атлас Беларусі, 2002). Асноўнай таксанамічнай адзінкай гэтага раянавання з'яўляецца глебава-экалагічны раён (ГЭР), які характарызуецца параўнальнай аднастайнасцю ўмоў (характар глебавага покрыва - тып глеб, ступень звільгатнення, грануламетрычны склад глебаўтваральных і падсцілаючых парод; рэльеф тэрыторыі, агракліматычныя ўмовы, агратэхналагічны стан земляў - эразіяванасць, завалуненасць, сярэдні памер апрацоўваных пляцовак; прыдатнасць глеб пад розныя культуры) для вядзення сельскагаспадарчай вытворчасці.

Адрозненні прыродна-экалагічных умоў, паказаных вышэй, абумовілі і розныя ацэнкавыя балы ўрадлівасці глебавага покрыва гэтых раёнаў. Аналіз матэрыялаў першага тура кадастравай ацэнкі земляў, групоўка адміністрацыйных раёнаў і гаспадарак па бале ўрадлівасці глеб у межах ГЭР дазволілі ўсталяваць іх бальную ацэнку (табліца). Балы ўрадлівасці глеб усталёўваліся як па шкале (выточныя), так і з улікам папраўкавых каэфіцыентаў на неспрыяльныя фактары вядзення сельскагаспадарчай вытворчасці (фактычныя). Фактычныя ж балы істотна адрозніваюцца ад выточных. Вилейско-Докшицкий ГЭР мае наступныя значэнні: выточны бал - 50,8 і фактычны - 29,7 балы.

Зараз разгледзім

Не гледзячы на адносна невялікі адсоткавы паказнік сельскагаспадарчых земляў у адносінах да агульнай плошчы земляў і невялікі фактычны бал земляў паводле ГЭР, на тэрыторыі раёна функцыянуе 6 камунальных ўнітарных сельскагаспадарчых прадпрыемстваў і 5 адкрытых акцыянерных таварыстваў.

Так сама на тэрыторыі раёна зарэгістраваны фермерскія гаспадаркі. Менавіта іх я жадаю разглядзець, бо мне здаецца гэта вельмі перспектыўная форма гаспадаркі і больш прадукцыйная, чым дзяржаўная. На 1 студзеня 2014 года фермерскія гаспадаркі раёна мелі ва ўласнасці 708 гектараў зямлі, з якіх 507 - ворнай. Займаюцца ў асноўным раслінаводствам і часткова жывёлагадоўляй.

Сялянская фермерская гаспадарка “Мацкевіча” знаходзіцца на тэрыторыі Бярэзінскага сельскага Савета. Вялікі аб'ём работ выконвае ў кірунку вырашэння жыццёва важных сацыяльных праблем рэгіёна. А гэта - выдзяленне транспарту для апрацоўкі прысядзібных надзелаў і нарыхтоўкі кармоў для ўласнага пагалоўя, зімой - чыстка дарог ад снегу, летам - іх абкошванне і добраўпарадкаванне населеных пунктаў. Мае магчымасць усіх жадаючых забяспечыць агароднінай і прадукцыяй жывёлагадоўлі. Рэалізуе ў вялікай колькасці дзяржаве малако. Зараз фермер заняўся распрацоўкай пустуючых зямель, згодна з адпаведнымі тэхналогіямі.

Не толькі на тэрыторыі Бягомльскага сельскага Савета, але і ў раёне добра вядома фермерская гаспадарка “Брадок”, дзе гаспадарыць былы настаўнік фізкультуры Леанід Юхнавец. Да нядаўняга часу ён быў запатрабаваны як прадавец свініны, бо гадаваў свіней. Апрача таго, займаецца раслінаводствам і вырошчвае зерневыя і прапашныя культуры. Мае сваю пілараму. Жыхары Брадка, Бягомля і навакольных вёсак мелі магчымасць тут працаўладкавацца. Дванаццаць чалавек з'яўляюцца пастаяннымі наёмнымі работнікамі, якія атрымліваюць зарплату і карыстаюцца сацыяльным пакетам.

Улюбёна, з пачуццём адказнасці да зямлі-карміцелькі ставіцца гаспадар-фермер з Бярозаўкі Віктар Корсак. Пачынаў гэту дзейнасць гадоў 15 таму, калі фермерства рабіла першыя крокі. Цяжкасці ў ажыццяўленні задуманага адчуваліся доўга, але напорысты і працавіты Віктар не мог спыніцца на паўдарозе. Зараз у яго ў памочніках сын і два наёмныя работнікі. Вялікі аб'ём работ выконвае з дапамогай тэхнікі. Трымаць яе ў належным парадку - справа ўласнага гонару Корсака. Добры прыбытак мае фермер і ад гадоўлі кароў мясной пароды.

Найбольшую фермерскую тэрыторыю ў раёне займае “Лайкпол-АГРА”, якую ўзначальвае Юзэф Касцюк. У 2014 тут павялічылі плошчу пад агародніну за кошт 200 гектараў КУП “Докшыцкі”, на якіх пасадзілі капусту, буракі, бульбу… І, зразумела, сутыкнуліся з пэўнымі цяжкасцямі. Асабліва адчулася гэта ў перыяд уборкі ўраджаю. Тым не менш, вырашчанае ўбралі. Забяспечылі агароднінай маламаёмных жыхароў раёна, дзіцячыя садкі, бальніцы. Увесь раён на працягу ягаднага сезона карыстаўся паслугамі фермера ў набыцці ягад, а школьнікі былі забяспечаны работай. Фермер настойліва імкнецца перадаць свае веды дзецям, навучыць іх працаваць на зямлі. І я лічу гэта вельмі добрым, бо з кожным годам у сельскай гаспадарцы становіцца ўсё меньш работнікаў.

Размещено на Allbest.ru