Системы глаголов движения в португальском и испанском языках

Сопоставление существующих систем глаголов движения в двух иберо-романских языках: португальском и испанском. Классификация глаголов движения. Комплексный анализ словарных статей португальского и испанского языков на лексическом и грамматическом уровнях.

Рубрика Иностранные языки и языкознание
Вид дипломная работа
Язык русский
Дата добавления 30.11.2017
Размер файла 314,5 K

Отправить свою хорошую работу в базу знаний просто. Используйте форму, расположенную ниже

Студенты, аспиранты, молодые ученые, использующие базу знаний в своей учебе и работе, будут вам очень благодарны.

2. intr. Andar o errar por varios paнses, correr mundo. U. t. c. tr.

trambecar

verbo intransitivo

Andar aos bordos, como йbrio.

X

trambolhar

verbo intransitivo

1. Andar aos trambolhхes. - падение (с шумом)

2. Falar precipitada e confusamente.

3. Embaraзar-se ao falar.

X

tranar

verbo transitivo

Atravessar a nado.

X

transbordar (trans- + borda + -ar)

verbo transitivo

1. Sair para fora de (ex.: o rio trasbordou as ribas).

2. [Figurado] Dar sinais de. = DERRAMAR, EXPANDIR

3. Transportar de navio, comboio ou outro meio de transporte para outro.

verbo intransitivo

4. Sair fora das bordas (ex.: o lнquido vai trasbordar).

5. Sair do seu leito, inundar as margens (falando de rios).

6. [Figurado] Sobejar, superabundar.

7. Derramar-se, espalhar-se.

8. Nгo caber em si, nгo se poder conter.

9. Ultrapassar os limites da prudкncia.

transbordar

1. tr. Trasladar efectos o personas de una embarcaciуn a otra. U. t. c. prnl.

2. tr. Trasladar personas o efectos de unos vehнculos a otros, especialmente de un tren a otro. U. t. c. prnl.

transcender |к|

verbo transitivo

1. Exceder; ultrapassar.

2. Ser superior a.

verbo intransitivo

3. Ser transcendente; ir alйm do ordinбrio; elevar-se acima do vulgar.

transcender

(Del lat. transcendere).

1. intr. trascender.

trascender.

(De transcender).

1. intr. Exhalar olor tan vivo y subido, que penetra y se extiende a gran distancia.

2. intr. Dicho de algo que estaba oculto: Empezar a ser conocido o sabido.

3. intr. Dicho de los efectos de algunas cosas: Extenderse o comunicarse a otras, produciendo consecuencias.

4. intr. Estar o ir mбs allб de algo.

5. intr. Fil. Dicho de una nociуn que no es gйnero: Aplicarse a todo, como acontece con las de unidad y ser.

6. intr. Fil. En el sistema kantiano, traspasar los lнmites de la experiencia posible.

7. tr. p. us. Penetrar, comprender, averiguar algo que estб oculto.

transcoar

verbo transitivo e intransitivo

1. Coar atravйs de.

2. Exsudar.

3. Filtrar pelos poros.

1) просачиваться

Solo trascolar

transcolar

verbo transitivo e intransitivo

Transcoar.

trascolar.

(Del lat. transcolвre).

1. tr. Colar a travйs de algo. U. t. c. prnl.

2. tr. Pasar desde un lado a otro de un monte u otro sitio.

transcorrer |к| (latim transcurro, -ere, correr para o outro lado, atravessar, tornar-se, tratar, aflorar)

verbo intransitivo

1. Passar alйm. = TRANSCURSAR, TRANSPOR

2. Decorrer, passar (perнodo de tempo).

transcurrir.

(Del lat. transcurrere).

1. intr. Dicho generalmente del tiempo: Pasar, correr.

transferir (latim transfero, - erre)

verbo transitivo

1. Mudar, deslocar de um lugar para outro; transportar.

2. Adiar.

3. Transmitir; ceder.

4. Passar.

transferir

(Del lat. transferre).

1. tr. Pasar o llevar algo desde un lugar a otro.

2. tr. diferir (? la ejecuciуn de un acto).

3. tr. Extender o trasladar el significado de una voz a un sentido figurado.

4. tr. Ceder a otra persona el derecho, dominio o atribuciуn que se tiene sobre algo.

5. tr. Remitir fondos bancarios de una cuenta a otra.

6. tr. Esgr. Abrir el бngulo en la espada sujeta o inferior, y volver a cerrar, quedando superior.

7. tr. Esgr. Hacer con la espada otros movimientos diferentes del anterior, pero del mismo efecto.

transfixar |cs|

verbo transitivo

Atravessar de lado a lado.

Solo transfijo, ja.

(Del lat. transfixus).

1. adj. Atravesado o traspasado con un arma u otra cosa puntiaguda.

transfugir (latim transfugio, -ire)

verbo intransitivo

Fugir de um lugar para outro como trвnsfuga. = DESERTAR

X

transgredir

verbo transitivo

1. Passar alйm do limite razoбvel.

2. Infringir.

3. Postergar; nгo cumprir.

4. Violar (a lei).

transgredir.

(Del lat. transgredi).

1. tr. Quebrantar, violar un precepto, ley o estatuto.

MORF. Utilizado antes como defect., el uso ha extendido su empleo a todas las formas de la conjug.

Нет значения движения.

transir |z|

verbo transitivo

1. Passar atravйs de; penetrar; repassar.

verbo intransitivo

2. Morrer; tolher-se (de medo).

transir

(Del lat. transоre).

1. intr. desus. Pasar, acabar, morir. Era u. m. c. prnl.

transitar |z| (trвnsito + -ar)

verbo transitivo

1. Passar ou andar; fazer caminho. = PERCORRER

2. Mudar de lugar, de estado, de condiзгo.

transitar

(De trбnsito).

1. intr. Ir o pasar de un punto a otro por vнas o parajes pъblicos.

2. intr. Viajar o caminar haciendo trбnsitos.

transladar (translado + -ar)

verbo transitivo e pronominal

O mesmo que trasladar.

trasladar

(traslado + -ar)

verbo transitivo

1. Transportar de um lugar para outro. = MUDAR, TRANSFERIR

2. Transportar os restos mortais de um local para outro.

3. Transferir para outra data. = ADIAR

4. Mudar para outra lнngua. = TRADUZIR

5. Escrever a mesma coisa noutro local. = COPIAR, TRANSCREVER

6. Dar sentido metafуrico a.

verbo pronominal

7. Ir ou passar para outro sнtio. = MUDAR-SE

8. Revelar-se.

9. [Antigo] Retratar-se, debuxar-se.

trasladar.

(De traslado).

1. tr. Llevar a alguien o algo de un lugar a otro. U. t. c. prnl.

2. tr. Hacer pasar a alguien de un puesto o cargo a otro de la misma categorнa.

3. tr. Hacer que un acto se celebre en dнa o tiempo diferente del previsto.

4. tr. Pasar algo o traducirlo de una lengua a otra.

5. tr. Copiar o reproducir un escrito.

transmalhar

verbo transitivo

Tresmalhar

tresmalhar

verbo transitivo

1. Deixar cair ou perder as malhas de.

2. Deixar escapar, perder.

3. Pфr em debandada, pфr em fuga precipitada e desordenada.

verbo intransitivo e pronominal

4. Escapar das malhas da rede.

5. Deixar de estar amalhado; fugir da manada.

6. Perder o rumo.

7. Fugir em debandada.

X

transmigrar (latim transmigro, -are)

verbo intransitivo

1. Passar de um lugar, de um paнs, para outro.

2. Passar de um corpo para outro (a alma).

verbo transitivo

3. [Pouco usado] Fazer mudar de residкncia.

transmigrar

(Del lat. transmigrвre).

1. intr. Dicho especialmente de una naciуn entera o de una parte considerable de ella: Pasar a otro paнs para vivir en йl.

2. intr. Dicho de un alma: Pasar de un cuerpo a otro, segъn opinan quienes creen en la metempsнcosis.

transmontar (trans- + monte + -ar)

verbo transitivo

1. Passar alйm ou por cima de. = TRANSPOR

2. [Figurado] Ser muito superior a. = EXCEDER, ULTRAPASSAR

verbo intransitivo

3. Desaparecer, o sol. = PФR-SE, TRAMONTAR

transmontar.

(Del lat. trans-, a la parte de allб, y mons, montis, el monte).

1. tr. tramontar. U. t. c. intr. y c. prnl.

tramontar.

(De transmontar).

1. tr. Disponer que alguien se escape o huya de un peligro que le amenaza. U. m. c. prnl.

2. intr. Pasar del otro lado de los montes, respecto del paнs o territorio de que se habla.

transmover - нет в словаре

X

transmudar = transmutar = trasmudar

verbo transitivo

1. Fazer mudar de lugar ou de domнnio.

2. Transferir.

3. Transformar.

transmudar.

(Del lat. transmutвre).

1. tr. trasladar (? llevar de un lugar a otro). U. t. c. prnl.

2. tr. transmutar. U. t. c. prnl.

3. tr. Reducir o trocar los afectos o inclinaciones con razones o persuasiva.

transnadar

verbo transitivo e intransitivo

1. Atravessar a nado; tranar.

2. Transportar, conduzir, nadando.

X

transnavegar - нет в словаре

X

transparecer |к|

verbo intransitivo

1. Transluzir, aparecer atravйs de.

2. Aparecer incompletamente.

3. [Figurado] Revelar-se; manifestar-se um tanto.

trasparecer.

1. intr. Dicho de una cosa: Dejarse ver al travйs de otra mбs o menos transparente.

transpassar

(trans- + passar)

verbo transitivo

O mesmo que traspassar.

traspassar (tras- + passar)

verbo transitivo

1. Varar ou furar de lado a lado.

2. Passar atravйs de. = ATRAVESSAR

3. Transpor, exceder; ultrapassar.

4. Penetrar.

5. Copiar.

6. Transmitir a outrem um bem ou direito. = CEDER, PASSAR

7. Desanimar; causar desfalecimento a.

verbo intransitivo

8. Perder os sentidos, desmaiar.

9. Transportar-se.

10. Definhar-se.

11. Sublocar.

12. Morrer.

verbo pronominal

13. Penetrar-se.

traspasar.

(De tras- y pasar).

1. tr. Pasar o llevar algo de un sitio a otro.

2. tr. Pasar adelante, hacia otra parte o a otro lado.

3. tr. Pasar a la otra parte o a la otra cara. Traspasar el arroyo. Traspasar la pared.

4. tr. Pasar, atravesar de parte a parte con un arma u otro instrumento. U. t. c. prnl.

5. tr. Ceder a favor de otra persona el derecho o dominio de algo.

6. tr. Transgredir o quebrantar un precepto.

7. tr. Exceder de lo debido, contravenir a lo razonable.

8. tr. Dicho de un dolor fнsico o moral: Hacerse sentir con extraordinaria violencia.

9. tr. p. us. Volver a pasar por el mismo sitio.

transpor |ф| (latim transpono, -ere)

verbo transitivo

1. Passar alйm de ou por cima de.

2. Ultrapassar; exceder.

3. Galgar.

4. Pфr uma coisa noutro lugar.

5. [Figurado] Sobreviver a uma certa idade.

6. [Бlgebra] Trocar o lugar que ocupam dois membros da equaзгoverbo pronominal

7. Desaparecer; ocultar-se (o sol).

transponer.

(Del lat. transponere).

1. tr. Poner a alguien o algo mбs allб, en lugar diferente del que ocupaba. U. t. c. prnl.

2. tr. trasplantar (? trasladar plantas).

3. prnl. Dicho de una persona o de una cosa: Ocultarse a la vista de otra, doblando una esquina, un cerro o algo similar. U. t. c. tr. Transpuso la esquina

4. prnl. Dicho del Sol o de otro astro: Ocultarse de nuestro horizonte.

5. prnl. Dicho de una persona: Quedarse algo dormida.

transportar

verbo transitivo

1. Levar de um lugar para outro.

2. Fazer passar de um para outro lugar.

3. Passar a outrem por cedкncia.

4. Mudar; inverter.

5. Em litografia, passar a prova de fotocomposiзгo para a chapa sensibilizada.

6. [Mъsica] Cantar ou tocar um trecho em tom diferente daquele em que estб escrito.

verbo pronominal

7. Ir de um lugar para outro.

8. Sentir-se possuнdo de paixгo.

9. Remontar mentalmente, referir-se.

transportar.

(Del lat. transportвre).

1. tr. Llevar a alguien o algo de un lugar a otro.

2. tr. portear (? conducir o llevar por un precio).

3. tr. Mъs. Trasladar una composiciуn de un tono a otro.

4. prnl. Enajenarse de la razуn o del sentido, por pasiуn, йxtasis o accidente.

transtrocar

verbo transitivo

1. Trocar a ordem de, inverter.

2. Dar em troca, converter em.

3. [Figurado] Confundir, perturbar.

trastrocar

(De tras1, por trans-, en sentido de cambio, y trocar).

1. tr. Mudar el ser o estado de algo, dбndole otro diferente del que tenнa. U. t. c. prnl.

transvasar

verbo transitivo

Passar de um vaso para outro; trasfegar.

=

transviar

verbo transitivo

1. Extraviar, desencaminhar; desviar do recto caminho.

verbo pronominal

2. Extraviar-se; afastar-se da rectidгo ou do dever.

X

transvoar - нет в словаре

traquejar = traquear

verbo transitivo

1. Perseguir.

2. [Antigo] Exercitar, fazer esperto com o uso.

3. Escarmentar.

verbo intransitivo

4. [Calгo] Dar traques.

traquear (De traque).

1. intr. p. us. traquetear.

traquetear (De traque).

1. tr. Mover o agitar algo de una parte a otra. Se usa especialmente hablando de los lнquidos.

2. tr. coloq. Frecuentar, manejar mucho algo.

3. intr. Hacer ruido, estruendo o estrйpito.

trasbordar

(tras- + borda + -ar)

verbo intransitivo

O mesmo que transbordar

transbordar.

1. tr. Trasladar efectos o personas de una embarcaciуn a otra. U. t. c. prnl.

2. tr. Trasladar personas o efectos de unos vehнculos a otros, especialmente de un tren a otro. U. t. c. prnl.

trasfegar = tresfegar

verbo transitivo

1. Passar (lнquido) de uma vasilha para outra, limpando-o do sedimento.

2. Transfundir; transvasar.

verbo intransitivo

3. [Antigo] Lidar; trabalhar pela vida.

trasfregar.

1. tr. Restregar una cosa con otra, manoseбndola y revolviйndola.

Растирать

Не значения движения

trasmontar

verbo transitivo

O mesmo que transmontar.

transmontar (trans- + monte + -ar)

verbo transitivo

1. Passar alйm ou por cima de. = TRANSPOR

2. [Figurado] Ser muito superior a. = EXCEDER, ULTRAPASSAR

verbo intransitivo

3. Desaparecer, o sol. = PФR-SE, TRAMONTAR

transmontar.

(Del lat. trans-, a la parte de allб, y mons, montis, el monte).

1. tr. tramontar. U. t. c. intr. y c. prnl.

tramontar.

(De transmontar).

1. tr. Disponer que alguien se escape o huya de un peligro que le amenaza. U. m. c. prnl.

2. intr. Pasar del otro lado de los montes, respecto del paнs o territorio de que se habla.

traspassar

(tras- + passar)

verbo transitivo

1. Varar ou furar de lado a lado.

2. Passar atravйs de. = ATRAVESSAR

3. Transpor, exceder; ultrapassar.

4. Penetrar.

5. Copiar.

6. Transmitir a outrem um bem ou direito. = CEDER, PASSAR

7. Desanimar; causar desfalecimento a.

verbo intransitivo

8. Perder os sentidos, desmaiar.

9. Transportar-se.

10. Definhar-se.

11. Sublocar.

12. Morrer.

verbo pronominal

13. Penetrar-se.

traspasar.

(De tras- y pasar).

1. tr. Pasar o llevar algo de un sitio a otro.

2. tr. Pasar adelante, hacia otra parte o a otro lado.

3. tr. Pasar a la otra parte o a la otra cara. Traspasar el arroyo. Traspasar la pared.

4. tr. Pasar, atravesar de parte a parte con un arma u otro instrumento. U. t. c. prnl.

5. tr. Ceder a favor de otra persona el derecho o dominio de algo.

6. tr. Transgredir o quebrantar un precepto.

7. tr. Exceder de lo debido, contravenir a lo razonable.

8. tr. Dicho de un dolor fнsico o moral: Hacerse sentir con extraordinaria violencia.

9. tr. p. us. Volver a pasar por el mismo sitio.

traspor = transpor

X

travar

verbo transitivo

1. Encadear ou prender peзas de madeira fazendo entrar os espigхes nas chanfraduras ou somente apoiando a superfнcie de uma peзa na entalhadura de outra peзa.

2. Cruzar, encruzar; entrelaзar.

3. Apertar o travгo contra a roda do veнculo.

4. Afrouxar ou suspender o movimento dos veнculos, travando-lhes as rodas.

5. [Figurado] Impedir o movimento de.

6. Prender a besta com trava.

7. [Figurado] Agarrar, segurar.

8. Entabular.

9. Principiar, comeзar.

10. Amargurar, azedar.

11. Ocupar, obstruir.

12. Rematar a obra.

13. [Tйcnica] Dar mais largo talho а serra com a travadeira.

verbo intransitivo

14. Amargar, ter sabor бspero.

15. Valer-se de; lanзar mгo.

16. Tomar incremento, acender-se, atear-se.

verbo pronominal

17. Unir-se, andar de companhia.

18. Ligar-se, enlaзar-se, tecer-se.

19. Cruzar-se.

travar-se 1) соединяться, связываться 2) скрещиваться 3) начинаться

trabar.

(De traba).

1. tr. Juntar o unir una cosa con otra, para mayor fuerza o resistencia.

2. tr. prender (? asir, agarrar). U. t. c. intr.

3. tr. Echar trabas.

4. tr. Impedir el desarrollo de algo o el desenvolvimiento de alguien.

5. tr. Espesar o dar mayor consistencia a un lнquido o a una masa.

6. tr. Triscar los dientes de una sierra.

7. tr. Emprender o comenzar una batalla, una contienda, una disputa, una conversaciуn, etc.

8. tr. Enlazar, concordar o conformar.

9. tr. Der. Embargar o retener bienes o derechos.

10. prnl. desus. pelear (? contender). Trabarse con alguien.

11. prnl. Am. tartamudear.

travessar (latim transverso, -are, remexer atravйs)

verbo transitivo

O mesmo que atravessar.

travesar

trazer |к| - (latim traho, -ere, arrastar, puxar)

verbo transitivo

1. Ser portador de, conduzir para cб. ? LEVAR

2. Ocupar ou ter sob as suas ordens. = EMPREGAR, DIRIGIR, GUIAR

3. Ser o condutor de. = CONDUZIR, DIRIGIR, GUIAR

4. Estar com.

5. Ocupar-se em.

6. Fazer aproximar ou aparecer. = ATRAIR

7. Levar vestido ou calзado. = USAR

8. Usar habitualmente.

9. Ter a tнtulo de.

10. Dar como prenda ou oferta. = OFERECER, OFERTAR

11. Ser causa de. = CAUSAR, PRODUZIR, PROPORCIONAR

12. Trazer а mente ou fazer sentir. = PRODUZIR, SUGERIR, SUSCITAR

13. Sentir.

14. Infligir.

traer 1

(Del lat. trahere).

1. tr. Conducir o trasladar algo al lugar en donde se habla o de que se habla.Traer una carta, una noticia.

2. tr. Atraer o tirar hacia sн.

3. tr. Causar, ocasionar, acarrear. La ociosidad trae estos vicios.

4. tr. Tener a alguien en un estado o situaciуn. Traer a alguien azacanado, inquieto, convencido.

5. tr. Tener puesto algo. Traнa un vestido muy rico.

6. tr. Alegar o aplicar razones o autoridades, para comprobaciуn de un discurso o materia. Traer a colaciуn, a cuento.

7. tr. Obligar, constreсir a alguien a que haga algo.

8. tr. Persuadir a alguien a que siga el dictamen o partido que se le propone.Traer a razones.

9. tr. Tratar, andar haciendo algo, tenerlo pendiente, estar empleado en su ejecuciуn. Traigo un pleito con Felipe. Traigo un negocio entre manos. U. t. c. prnl., sobre todo refiriйndose a propуsitos ocultos o maliciosos. їQuй se traerб Pepe con tantas visitas como me hace?

10. tr. Contener escritos, en especial los publicados en periуdicos.

11. tr. p. us. Saber manejar o usar bien algo. Trae bien la espada.

12. prnl. p. us. Llevar vestidos o atavнos con buen arte o con malo. Joaquнn se trae bien.

~ a alguien a mal ~.

1. loc. verb. Maltratarlo o molestarlo mucho en cualquier concepto.

~ a alguien arrastrado, o arrastrando.

1. locs. verbs. coloqs. Fatigarle mucho.

~ a alguien de acб para allб, o de aquн para allн.

1. locs. verbs. Tenerle en continuo movimiento, no dejarlo parar en ningъn lugar.

2. locs. verbs. Inquietarlo, zarandearlo, marearlo.

traйrselas.

1. loc. verb. coloq. Se aplica a aquello que tiene mбs intenciуn, malicia o dificultades de lo que a primera vista parece.

~ y llevar.

1. loc. verb. coloq. chismear.

treladar

verbo intransitivo

1. [Portugal: Trбs-os-Montes] Desenvolver-se bem (planta).

2. Correr bem (negуcio).

verbo transitivo

3. [Antigo] Trasladar.

X

trepar

verbo transitivo

1. Subir.

2. [Brasil, Informal] Falar mal de. = MALDIZER

verbo intransitivo

3. Subir a local нngreme ou de difнcil acesso ajudando-se de pйs e mгos.

4. Subir enroscando-se ou enrolando-se como as plantas trepadeiras.

5. [Por extensгo] Subir, montar-se.

6. [Figurado] Ascender; elevar-se; guindar-se.

verbo transitivo e intransitivo

7. [Brasil, Informal] Ter relaзхes sexuais. = COPULAR

verbo pronominal

8. Subir-se.

9. [Portugal: Minho] Calcar com os pйs. = ESPEZINHAR, PISAR

trepar 1.

(De la onomat. trep).

1. intr. Subir a un lugar alto o poco accesible valiйndose y ayudбndose de los pies y las manos. U. t. c. tr.

2. intr. Dicho de una planta: Crecer y subir agarrбndose a los бrboles u otros objetos, comъnmente por medio de zarcillos, raicillas u otros уrganos.

3. intr. coloq. Elevarse en la escala social ambiciosamente y sin escrъpulos.

trepбrsele a alguien.

1. loc. verb. Mйx. emborracharse (? beber hasta trastornarse los sentidos).

treparse.

1. prnl. p. us. retreparse (? echar hacia atrбs la parte superior del cuerpo).

tresandar

verbo transitivo

1. Fazer andar para trбs.

2. Confundir; perturbar.

3. Exalar (mau cheiro).

verbo intransitivo

4. Cheirar muito mal

X

tresmalhar

verbo transitivo

1. Deixar cair ou perder as malhas de.

2. Deixar escapar, perder.

3. Pфr em debandada, pфr em fuga precipitada e desordenada.

verbo intransitivo e pronominal

4. Escapar das malhas da rede.

5. Deixar de estar amalhado; fugir da manada.

6. Perder o rumo.

7. Fugir em debandada.

X

trespassar - (tres- + passar)

verbo transitivo e intransitivo

1. Passar de um lado a outro. = ATRAVESSAR

2. Varar ou furar de lado a lado.

3. Atravessar, transpor, ultrapassar.

verbo transitivo

4. Passar a outrem um bem ou um direito. = CEDER, TRANSMITIR

5. Atingir fortemente.

6. Nгo respeitar ou nгo cumprir. = DESRESPEITAR, TRANSGREDIR ? ACATAR

7. Traduzir ou copiar.

Solo traspasar

trespor - нет в словаре

trasponer

1. tr. transponer. U. t. c. intr. y c. prnl.

tresvoltear

verbo transitivo

Fazer girar trкs ou muitas vezes; voltear.

X

trilhar

verbo transitivo

1. Separar os grгos de cereais com o trilho. = DEBULHAR

2. Esmagar, moer, triturar.

3. Bater, pisar.

4. Dividir em pequenas parcelas.

5. Magoar, contundir, geralmente por entaladela (ex.: trilhei o dedo na porta e fiquei com a unha negra). = ENTALAR

6. Pisar com os pйs. = CALCAR

7. Percorrer.

8. Marcar com trilho.

9. Percorrer, deixando pegada, rasto, vestнgio.

10. [Figurado] Seguir (o caminho, a norma).

11. Sulcar.

trillar

(Del lat. tribulвre).

1. tr. Quebrantar la mies tendida en la era, y separar el grano de la paja.

2. tr. Dejar a alguien maltrecho.

3. tr. coloq. Frecuentar y seguir algo continuamente o de ordinario.

4. tr. Cuba. Descascarar, clasificar y seleccionar los granos de cafй.

tripudiar

verbo intransitivo

1. Danзar sapateando.

2. [Figurado] Folgar; exultar.

verbo intransitivo e pronominal

3. Atascar-se no vнcio; atolar-se na devassidгo; engolfar-se no crime.

tripudiar

(Del lat. tripudiвre).

1. intr. Bailar, danzar.

trotar

(francкs trotter)

verbo intransitivo

1. [Hipismo] Andar (a cavalgadura) a trote (ex.: os cavalos trotam no prado).

2. [Hipismo] Andar (em cavalgadura) a trote (ex.: trotei por mais alguns metros).

3. [Figurado] Caminhar apressadamente (ex.: a multidгo trotava agora rumo а praзa).

verbo transitivo

4. [Brasil] Fazer brincadeira para enganar ou vexar alguйm. = TROЗAR, ZOMBAR

5. [Brasil] Impor prбticas ou brincadeiras aos estudantes caloiros. (Equivalente no portuguкs de Portugal: praxar.)

trotar

(Quizб del fr. trotter o del it. trottare, y estos del a. al. ant. trottфn).

1. intr. Dicho de un caballo: Ir al trote.

2. intr. Dicho de una persona: Cabalgar en caballo que va al trote.

3. intr. coloq. Dicho de una persona: Andar mucho o con celeridad.

trotear - нет в словаре

X

U

ultrapassar

verbo transitivo

1. Passar alйm de. = TRANSPOR

2. Exceder o limite de.

X

unduar = ondular = ondear

= undular = ondular

unhar

verbo transitivo

1. Arranhar.

2. Riscar com a unha.

3. [Agricultura] Mergulhar o bacelo colocando-o na manta e aconchegando-o com terra.

4. [Nбutica] Aferrar вncoras.

5. [Brasil] Roubar.

verbo intransitivo

6. [Portugal: Minho] Diz-se da pedra tгo presa ao chгo que й difнcil aplicar-lhe o alviгo para a levantar (pedra que unha).

7. [Brasil: Rio Grande do Sul] Disparar, correr, fugir (diz-se falando do cavalo).

X

V

vacilar

verbo intransitivo

1. Nгo estar firme; cambalear; enfraquecer; afroixar; oscilar; tremer.

2. [Figurado] Hesitar; estar irresoluto, incerto.

verbo transitivo

3. [Pouco usado] Abalar; fazer cambalear.

4. [Figurado] Tornar hesitante.

vacilar

(Del lat. vacillвre).

1. intr. Dicho de una cosa: Moverse indeterminadamente.

2. intr. Dicho de una cosa: Estar poco firme en su estado, o tener riesgo de caer o arruinarse.

3. intr. Dicho de una persona: Titubear, estar indecisa.

4. intr. coloq. Col., C. Rica, Cuba y Guat. Gozar, divertirse, holgar.

5. tr. Engaсar, tomar el pelo, burlarse o reнrse de alguien.

vadear

verbo transitivo

Passar ou atravessar a vau.

Переходить вброд

vadear

1. tr. Pasar un rнo u otra corriente de agua profunda por el vado o por cualquier otro sitio donde se pueda hacer pie.

2. tr. p. us. Vencer una grave dificultad.

3. tr. p. us. Tantear o inquirir el бnimo de alguien.

4. prnl. Manejarse, portarse, conducirse.

vadiar |а|

verbo intransitivo

1. Andar ociosamente de uma parte para outra, andar а tuna.

2. Levar vida de vadio.

X

vagabundear = vagabundar = vagamundear

(vagabundo + -ear)

verbo intransitivo

1. Levar vida de vagabundo, vadiar.

2. Andar de terra em terra sem fim determinado

vagabundear = vagamundear (vulg).

1. intr. Andar vagabundo.

vagar

verbo intransitivo

1. Ficar vago, estar vago.

2. Estar livre e sem ter que fazer.

3. Sobrar (falando-se de tempo), ocupar-se; dedicar-se.

4. Errar; andar sem destino; vaguear; propalar-se.

5. [Figurado] Boiar sem direcзгo, ao sabor do mar.

verbo transitivo

6. [Pouco usado] Dar por vago; percorrer errante.

substantivo masculino

7. Tempo desocupado; lazer; ensejo.

vagar 1.

(Del lat. vacвre).

1. intr. Tener tiempo y lugar suficiente o necesario para hacer algo.

2. intr. Estar ocioso.

vagar 2.

(Del lat. vagвri).

1. intr. Andar por varias partes sin determinaciуn a sitio o lugar, o sin especial detenciуn en ninguno.

2. intr. Andar por un sitio sin hallar camino o lo que se busca.

3. intr. Dicho de una cosa: Andar libre y suelta, o sin el orden y disposiciуn que regularmente debe tener.

vaguear

verbo intransitivo

1. Andar vagando, errar sem destino.

2. Passear ociosamente, entregar-se a devaneios.

3. Ser volъvel, inconstante.

4. Andar sobre as vagas; flutuar; boiar.

verbo transitivo

5. [Portugal: Fundгo] Percorrer sem rumo certo.

vaguear 1

(De vago1).

1. intr. holgazanear. бездельничать

vaguear 2

(De vago2).

1. intr. vagar2.

vaguejar

(vagar + -ejar)

verbo intransitivo

Vaguear, errar.

X

valsar

verbo intransitivo

1. Danзar a valsa.

verbo transitivo

2. Danзar em andamento de valsa.

valsar

1. intr. Bailar el vals.

vanescer - исчезать, рассеиваться

evanescer.

1. tr. Desvanecer o esfumar. U. t. c. prnl.

vanguejar

(alteraзгo de vaguejar)

verbo intransitivo

1. Nгo estar firme. = OSCILAR, VACILAR

2. Escorregar, resvalar.

3. Errar, vaguear.

X

vaporar

verbo transitivo

1. Exalar (vapores).

verbo intransitivo e pronominal

2. Evaporar-se.

3. Lanзar vapores.

vaporar = evaporar

(Del lat. evaporвre).

1. tr. Convertir en vapor un lнquido. U. t. c. prnl.

2. tr. disipar (? desvanecer). U. t. c. prnl.

3. prnl. Fugarse, desaparecer sin ser notado.

varar

verbo transitivo

1. Bater com vara.

2. Fazer encalhar, pфr em seco (a embarcaзгo).

3. Atravessar.

4. Furar; trespassar.

5. Expulsar.

6. Aterrar; fulminar; encher de espanto.

7. Ocupar determinado perнodo de tempo fazendo alguma coisa (ex.: varou a noite a ler). = PASSAR

verbo intransitivo

8. Dar em seco, encalhar; passar alйm.

9. [Brasil] Passar um rio.

varar

(De vara).

1. tr. Mar. Sacar a la playa y poner en seco una embarcaciуn, para resguardarla de la resaca o de los golpes de mar, o tambiйn para carenarla.

2. tr. desus. Echar un barco al agua.

3. intr. Dicho de una embarcaciуn: Encallar en la costa o en las peсas, o en un banco de arena.

4. intr. Dicho de un negocio: Quedar parado o detenido.

5. intr. Am. Dicho de un vehнculo: Quedarse detenido por averнa.

6. prnl. Ven. Quedarse detenido en un lugar por circunstancias imprevistas.

X этих значений

vazar (alteraзгo de vaziar)

verbo transitivo e intransitivo

1. Retirar ou perder o conteъdo. = DESPEJAR, ESVAZIAR

2. Deixar ou ficar vazio. = ESVAZIAR

3. Verter ou derramar (um lнquido) num recipiente ou local.

4. Desaguar.

5. Divulgar ou tornar-se pъblica informaзгo considerada confidencial ou de acesso controlado (ex.: foi o jornalista que vazou a conversa; vбrias mъsicas do novo бlbum da banda vazaram na Internet).

verbo transitivo

6. Tornar oco; abrir vгo em. = FURAR

7. Deitar o metal em fusгo na forma para moldar o objecto que se quer fundir.

8. Inserir em. = EMBEBER, ENTERRAR

verbo intransitivo

9. Deixar a carga. = DESCARREGAR

10. Refluir, baixar (a marй, as бguas).

11. Ser transparente; deixar ver a luz atravйs.

12. [Brasil, Informal] Ir embora. = SAIR

verbo pronominal

13. Despejar-se; escoar-se; esvair-se.

14. Sair; escapar-se.

X

vaziar

verbo transitivo

1. Esvaziar.

verbo intransitivo

2. Verter.

3. Estrabar com excesso (animais)

vaziar

(De vacнo).

1. tr. Dejar vacнo algo. Vaciar una botella. Vaciar el bolsillo. U. t. c. prnl.

2. tr. Sacar, verter o arrojar el contenido de una vasija u otra cosa. Vaciar el agua en la calle. U. t. c. prnl.

3. tr. Formar un objeto echando en un molde hueco metal derretido u otra materia blanda.

4. tr. Formar un hueco en alguna cosa. U. m. en arquitectura.

5. tr. Sacar filo muy agudo en la piedra a los instrumentos cortantes delicados.

6. tr. Exponer o explicar con todo detalle un saber o doctrina.

7. tr. Trasladar una doctrina de un escrito a otro.

8. tr. Guat. reprender.

9. intr. Dicho de un rнo o de una corriente: desaguar.

10. intr. Dicho del agua de los rнos, del mar, etc.: menguar.

11. prnl. coloq. Dicho de una persona: Decir sin reparo lo que debнa callar o mantener secreto.

12. prnl. P. Rico. Dicho de un neumбtico: pincharse.

veicular |ei| ou |e-i| (veнculo + -ar)

verbo transitivo

1. Transportar em veнculo.

2. [Por extensгo] Levar de um lado para outro. = CONDUZIR, TRANSPORTAR

3. Introduzir, importar.

4. Fazer promoзгo ou divulgaзгo de algo. = PROPAGAR

vehicular 1

1. tr. Servir de vehнculo.

velejar (vela + -ejar)

verbo intransitivo

Navegar а vela.

Плавать под парусами

velejar.

1. intr. Usar o valerse de las velas en la navegaciуn.

Использование др. лексем для описания действия

ventar (vento + -ar)

verbo intransitivo

1. Haver vento, soprar com forзa o vento.

2. [Figurado] Ser propнcio, favorбvel.

3. [Informal] Soltar ventosidades.

4. Surgir ou mostrar-se de repente.

ventar 1.

1. intr. impers. Soplar el viento.

2. intr. Dicho de algunos animales: ventear.

3. tr. ant. aventar (? echar al viento). U. en Burgos.

ventar 2.

(Del lat. ventвre, frec. de venоre, venir).

1. tr. ant. Hallar, descubrir.

versar (latim verso, -are, mudar, alterar)

verbo transitivo

1. Exercitar; volver; manejar.

2. Praticar.

3. Estudar; compulsar.

4. Ponderar; verter.

verbo intransitivo

5. Ter por objecto ou assunto.

6. Consistir; incidir.

I 1) поворачивать 2) изучать; заниматься (чем-л) 3) взвешивать, обдумывать 4) переливать, выливать II касаться (чего-л в беседе); трактовать versar sobre polнtica -- беседовать о политике

versar

(Del lat. versвre).

1. intr. Dar vueltas alrededor.

2. intr. Dicho de un libro, de un discurso o de una conversaciуn: Tratar de una materia determinada. Versar sobre matemбticas. Versar acerca de poesнa.

3. prnl. Dicho de una persona: Hacerse prбctica o perita, por el ejercicio de algo, en su manejo o inteligencia.

verter |к| (latim verto, ere, voltar, virar)

verbo transitivo

1. Deixar sair de si o lнquido contido.

2. Derramar.

3. [Por extensгo] Espalhar, difundir.

4. Entornar.

5. Chover, jorrar.

6. Traduzir.

7. Manar.

8. Ressumar.

9. Rever.

10. Transbordar.

11. Ter verteduras.

12. Desaguar.

verter

(Del lat. vertere).

1. tr. Derramar o vaciar lнquidos, y tambiйn cosas menudas, como sal, harina, etc.U. t. c. prnl.

2. tr. Inclinar una vasija o volverla boca abajo para vaciar su contenido. U. t. c. prnl.

3. tr. traducir (? de una lengua a otra).

4. tr. Decir con determinado objeto, y por lo comъn con fin siniestro, mбximas, conceptos, etc.

5. intr. Dicho de un lнquido: Correr por una pendiente.

6. intr. Dicho de una corriente de agua: Desembocar en otra.

viajar (viage[m] + -ar)

verbo intransitivo

1. Fazer viagens; andar em viagens.

verbo transitivo

2. Percorrer em viagem.

viajar

1. intr. Trasladarse de un lugar a otro, generalmente distante, por cualquier medio de locomociуn.

2. intr. Dicho de un vehнculo: Desplazarse siguiendo una ruta o trayectoria. Los cohetes viajan a gran velocidad.

3. intr. Dicho de una mercancнa: Ser transportada.

4. tr. p. us. Dicho de un viajante: Efectuar su ruta para vender o promocionar sus mercancнas. Antes me dedicaba a viajar alpargatas.

viandar (via + andar)

verbo intransitivo

[Pouco usado] Fazer viagem. = PEREGRINAR, VIAJAR

X

vir

(latim venio, -ire, vir, chegar, cair sobre, avanзar, atacar, aparecer, nascer, mostrar-se)

verbo transitivo, intransitivo e pronominal

1. Transportar-se de um lugar para aquele onde estamos ou para aquele onde estб a pessoa a quem falamos; deslocar-se de lб para cб (ex.: os turistas vкm a Lisboa; o gato veio para perto dele; o pai chamou e o filho veio). ? IR

verbo transitivo

2. Chegar e permanecer num lugar (ex.: ele veio para o Rio de Janeiro quando ainda era crianзa).

3. Derivar (ex.: o tofu vem da soja).

4. Ser transmitido (ex.: a doenзa dela vem da parte da mгe).

5. Ser proveniente; ter origem em (ex.: o tango vem da Argentina). = PROVIR

6. Ocorrer (ex.: vieram-lhe а mente algumas memуrias).

7. Emanar (ex.: o barulho vem lб de fora).

8. Deslocar-se com um objectivo (ex.: ele veio а festa pela comida).

9. Descender, provir (ex.: ela vem de uma famнlia aristocrata).

10. Bater, chocar, esbarrar (ex.: a bicicleta veio contra o muro).

11. Expor, apresentar, aduzir (ex.: todos vieram com propostas muito interessantes).

12. Chegar a, atingir (ex.: o fogo veio atй perto da aldeia).

verbo transitivo e intransitivo

13. Apresentar-se em determinado local (ex.: todos os amigos vieram а festa; a reuniгo foi breve, mas nem todos vieram). = COMPARECER

verbo intransitivo

14. Chegar (ex.: o tбxi ainda nгo veio).

15. Regressar, voltar (ex.: foram a casa e ainda nгo vieram).

16. Seguir, acompanhar (ex.: o cгo vem sempre com ela).

17. Nascer (ex.: os gatinhos vieram mais cedo do que os donos esperavam).

18. Surgir (ex.: a chuva veio em forзa).

19. Comeзar a sair ou a jorrar (ex.: abriram as comportas e a бgua veio). = IRROMPER

20. Acontecer, ocorrer, dar-se (ex.: a fama e o sucesso vieram de repente).

verbo copulativo

21. Aparecer, surgir (ex.: a caixa veio aberta).

verbo pronominal

22. [Portugal, Informal] Atingir o orgasmo (ex.: estava muito excitado e veio-se depressa). = GOZAR

vir abaixo

* Desmoronar-se (ex.: o prйdio veio abaixo com a explosгo). = IR ABAIXO

"vir", in Dicionбrio Priberam da Lнngua Portuguesa [em linha], 2008-2013, http://www.priberam.pt/dlpo/vir [consultado em 06-06-2015].

venir (Del lat. venоre).

1. intr. Dicho de una persona: caminar.

2. intr. Dicho de una cosa: Moverse de allб hacia acб.

3. intr. Dicho de una persona o de una cosa: Llegar a donde estб quien habla.

4. intr. Dicho de una cosa: Ajustarse, acomodarse o conformarse a otra o con otra. A Juan le viene bien ese vestido, o no le viene. Tal cosa vino de perillas.

5. intr. Dicho de una persona: Llegar a conformarse, transigir o avenirse. U. t. c. prnl.

6. intr. Avenirse o conformarse finalmente en lo que antes se dificultaba o resistнa. Despuйs de muchas guerras, los hombres vienen a paz y concordia.

7. intr. Volver a tratar del asunto, despuйs de alguna digresiуn. Pero vengamos al caso.

8. intr. Dicho de una cosa: Inferirse, deducirse o ser consecuencia de otra.

9. intr. Dicho del dominio o uso de algo: Pasar de unos a otros.

10. intr. Dicho de una cosa: Darse o producirse en un terreno.

11. intr. Dicho del tiempo en que algo ha de acaecer: Acercarse o llegar. El mes que viene. Vino la noche. Tras el verano viene el otoсo.

12. intr. Dicho de una cosa: Traer origen, proceder o tener dependencia de otra en lo fнsico o en lo moral. Persona que viene de linaje de traidores.

13. intr. Dicho de un afecto, de una pasiуn o de un apetito: Excitarse o empezarse a mover. Venir gana, deseo.

14. intr. Figurar, aparecer, estar incluido o mencionado en un libro, en un periуdico, etc. Esa noticia viene de la ъltima pбgina. Tal pбrrafo no viene en la ediciуn que he consultado.

15. intr. Dicho de una cosa: Ofrecerse u ocurrir a la imaginaciуn o a la memoria.

16. intr. Dicho de una cosa: Manifestarse o iniciarse. Venir la razуn o el uso de ella a los niсos.

17. intr. Persistir en una acciуn o estado. Las guerras vienen sucediйndose desde que la humanidad existe. Pedro viene enfermo desde hace aсos. Siempre venнan con la misma peticiуn.

18. intr. Dicho de una cosa que se esperaba o se temнa: Suceder finalmente.Despuйs de una larga enfermedad, vino A morir. Despuйs de largas pretensiones, vino A conseguir la plaza.

19. intr. Estar pronto a hacer algo, o hacerlo. Venir A cuentas, A partido.

20. intr. U. para mostrar equivalencia aproximada. Esto viene A ser una retractaciуn. Viene A tener cuatro mil duros de renta.

21. intr. comparecer. Venir ANTE el juez.

22. intr. Aducir, traer a colaciуn algo. Venir CON una historia.

23. intr. Dicho de una autoridad, y especialmente la suprema: Resolver, acordar.Vengo EN decretar lo siguiente. Vengo EN nombrar, conferir, admitir, separar.

24. intr. U., seguido de la preposiciуn en y un sustantivo, tomando la significaciуn del verbo correspondiente a dicho sustantivo. Venir EN conocimiento. Venir ENdeseo.

25. intr. caer. Vinieron SOBRE nosotros.

26. intr. Suceder, acontecer o sobrevenir.

27. prnl. Dicho de algunas cosas: Perfeccionarse o constituirse en el estado que deben tener por medio de la fermentaciуn. Venirse el pan. Venirse el vino.

MORF. Conjug. modelo.

їa quй viene eso?

1. expr. Indica que la acciуn que alguien ha realizado se considera inoportuna o injustificada.

el que venga detrбs, que arree.

1. expr. Indica que alguien, que ha salvado ya circunstancias difнciles, se desentiende de los peligros o daсos que las mismas circunstancias pueden tener para los demбs.

en lo por ~.

1. loc. adv. En lo sucesivo o venidero.

ven acб.

1. expr. coloq. U. para llamar la atenciуn de alguien, reconvenirle o disuadirle de algo.

venga lo que viniere.

1. expr. U. para dar a entender la resoluciуn o determinaciуn en que se estб de emprender o ejecutar una cosa, sin preocuparse de que el йxito sea favorable o adverso.

~ alguien bien en algo.

1. loc. verb. Acceder a ello.

~ a menos.

1. loc. verb. Deteriorarse, empeorarse o caer del estado que se gozaba.

~ clavado algo a otra cosa.

1. loc. verb. coloq. Serle adecuado o proporcionado.

~le a alguien ancho algo.

1. loc. verb. coloq. venirle muy ancho.

~le a alguien angosto algo.

1. loc. verb. coloq. No ser bastante a satisfacer su бnimo, ambiciуn o mйrito.

~le a alguien grande algo.

1. loc. verb. coloq. venirle muy ancho.

~le a alguien muy ancho algo.

1. loc. verb. coloq. Ser excesivo para su capacidad o su mйrito.

~le a alguien muy grande algo.

1. loc. verb. coloq. venirle muy ancho.

~ mal dadas.

1. loc. verb. coloq. Dicho de cosas, asuntos, circunstancias, etc.: Presentarse adversamente.

~ rodado algo.

1. loc. verb. Suceder casualmente en favor de lo que se intentaba o deseaba.

~se algo abajo.

1. loc. verb. venir a tierra.

2. loc. verb. Dicho especialmente de un recinto: Parecer que se derrumba a causa del estruendo que en йl se produce.

~se alguien a buenas.

1. loc. verb. darse a buenas.

virar (francкs virer)

verbo transitivo

1. Voltar para a posiзгo contrбria ou inversa (ex.: vira a pбgina; virei a garrafa para escorrer o azeite).

2. Pфr do avesso (ex.: virar a camisola).

3. Voltar ou mover para um lado ou para uma posiзгo diferente (ex.: vira mais o espelho).

4. Voltar para cima (ex.: virar as cartas do jogo).

5. Voltar, volver de um lado para o outro.

6. Dirigir ou apontar numa direcзгo (ex.: vira a faca para o outro lado). = VOLTAR

7. Dar volta a (ex.: Bartolomeu Dias virou o Cabo da Boa Esperanзa). = DOBRAR, TORNEAR

8. Despejar o conteъdo (ex.: o cгo vira a taзa da бgua). = DERRAMAR, ENTORNAR

9. [Informal] Beber todo o conteъdo (ex.: viraram uma garrafa num instante). = DESPEJAR, EMBORCAR, ENTORNAR

10. Revirar, revolver (ex.: o arado vira a terra).

verbo transitivo e intransitivo

11. [Figurado] Fazer mudar ou mudar de opiniгo, de tenзгo, de partido, de intento (ex.: aqueles argumentos viraram a assembleia; ele disse uma coisa, mas agora virou e diz outra).

verbo intransitivo

12. Mudar de direcзгo, de rumo (ex.: vamos em frente e depois viramos а direita).

13. Olhar para; estar voltado para.

verbo pronominal

14. Fazer um movimento para uma posiзгo inversa ou diferente da anterior (ex.: vire-se para o outro lado, para vermos melhor). = VOLTAR-SE

15. Levantar-se ou reagir contra algo ou alguйm (ex.: viraram-se contra a autoridade). = REBELAR-SE, VOLTAR-SE

16. Dirigir-se a alguйm para pedir auxнlio. = RECORRER

17. Entregar-se ou dedicar-se a determinada actividade (ex.: ficou desempregado e virou-se para a agricultura).

18. Tentar resolver dificuldades (ex.: ele agora tem de se virar sozinho).

verbo copulativo

19. Tornar-se, transformar-se (ex.: a lagarta virou borboleta).

virar

(Del celtolat. *virвre; cf. galйs gwyro, desviarse, inclinarse hacia un lado).

1. tr. En fotografнa, sustituir la sal de plata del papel impresionado por otra sal mбs estable o que produzca un color determinado.

2. tr. Mar. Cambiar de rumbo o de bordada, pasando de una amura a otra, de modo que el viento que daba al buque por un costado le dй por el opuesto. U. t. c. intr.

3. tr. Mar. Dar vueltas al cabrestante para levar las anclas o suspender otras cosas de mucho peso que hay que meter en la embarcaciуn o sacar de ella.

4. intr. Mudar de direcciуn en la marcha de un automуvil u otro vehнculo semejante.

5. intr. Cuba. Enemistar a una persona con otra.

6. prnl. coloq. Chile. Retirarse inesperadamente de un lugar o de un compromiso.

7. prnl. Cuba. Ponerse en contra de alguien o de algo, cambiar de opiniуn.

visitar

verbo transitivo

1. Ir ver por cortesia, dever, curiosidade, caridade, etc.

2. Inspeccionar, passar revista a.

3. Viajar por, percorrer.

4. Aparecer; mostrar-se; declarar-se.

5. Dar busca a

visitar

(Del lat. visitвre).

1. tr. Ir a ver a alguien en su casa por cortesнa, atenciуn, amistad o cualquier otro motivo.

2. tr. Ir a un templo o santuario por devociуn, o para ganar indulgencias.

3. tr. Dicho del juez superior o de otra autoridad: Informarse personalmente, o por medio de alguien enviado en su nombre, del proceder de los ministros inferiores o empleados, y del estado de las causas y asuntos del servicio en los distritos de su jurisdicciуn.

4. tr. Dicho del mйdico: Ir a casa del enfermo para asistirle.

5. tr. Registrar en las aduanas o puertos, o en otra parte destinada a este efecto, los gйneros o mercancнas, para el pago de los derechos o para ver si son de lнcito comercio.

6. tr. Examinar los oficios pъblicos, y en ellos los instrumentos o gйneros que respectivamente tocan a cada uno, para ver si estбn fieles o segъn ley u ordenanza.

7. tr. Reconocer en las cбrceles los presos y las prisiones en orden a su seguridad.

8. tr. Dicho del juez eclesiбstico: Examinar las personas en orden al cumplimiento de sus obligaciones cristianas y eclesiбsticas, y reconocer las iglesias, obras pнas y bienes eclesiбsticos, para ver si estбn y se mantienen en el orden y disposiciуn que deben tener.

9. tr. Informarse personalmente de algo.

10. tr. Acudir con frecuencia a un lugar con objeto determinado.

11. tr. Ir a algъn paнs, poblaciуn, etc., para conocerlos. En sus vacaciones visitу Parнs.

12. tr. Der. Dicho de un juez o de un tribunal: Ir a la cбrcel para enterarse del estado de los presos y recibir sus reclamaciones.

13. tr. Rel. Dicho de Dios: Enviar a los hombres algъn especial consuelo o trabajo para su mayor merecimiento, o para que se reconozcan.

14. prnl. Dicho de un preso: Acudir a la visita para hacer alguna peticiуn.

voar (latim volo, -are)

verbo intransitivo

1. Mover-se e manter-se no ar por meio de asas (ex.: as aves voam).

2. Mover-se e manter-se no ar por meios mecвnicos (ex.: o aviгo voava baixinho).

verbo transitivo e intransitivo

3. Deslocar-se em meio de transporte aйreo (ex.: perdeu o medo de voar; amanhг voamos para Paris).

verbo intransitivo

4. Flutuar, pairar.

5. Explodir, rebentar.

verbo transitivo e intransitivo

6. [Figurado] Ir com grande rapidez (ex.: mal o filme acabou, voaram para casa). = CORRER

verbo intransitivo

7. [Figurado] Propagar-se com rapidez (ex.: os boatos voam). = ESPALHAR-SE

8. Desaparecer rapidamente (ex.: o salбrio voa). = SUMIR

9. Passar, decorrer rapidamente (ex.: o tempo voa).

10. Elevar-se em pensamentos; desligar-se da realidade (ex.: enquanto isso, a mente voa livre). = DIVAGAR

11. Nгo ficar na memуria. = ESQUECER

verbo transitivo

12. Atirar-se resolutamente contra alguйm. = ACOMETER, ATACAR

volar

(Del lat. volвre).

1. intr. Ir o moverse por el aire, sosteniйndose con las alas.

2. intr. Elevarse en el aire y moverse de un punto a otro en un aparato de aviaciуn.

3. intr. Dicho de una cosa: Elevarse en el aire y moverse algъn tiempo por йl. U. t. c. prnl.

4. intr. Caminar o ir con gran prisa y aceleraciуn.

5. intr. Dicho de una persona o de una cosa: Desaparecer rбpida e inesperadamente.

6. intr. Sobresalir fuera del paramento de un edificio.

7. intr. Dicho de una cosa arrojada con violencia: Ir por el aire.

8. intr. Hacer las cosas con gran prontitud y ligereza.

9. intr. Dicho de una especie: Extenderse o propagarse con celeridad entre muchos.

10. intr. Dicho del tiempo: Pasar muy deprisa.

11. intr. Nic. engaсar (? dar a la mentira apariencia de verdad).

12. intr. Perъ. Estar bajo los efectos de una droga alucinуgena.

13. tr. Hacer saltar con violencia o elevar en el aire algo, especialmente por medio de una sustancia explosiva.

14. tr. Irritar, enfadar, picar a alguien. Aquella pregunta me volу.

15. tr. Cineg. Hacer que el ave se levante y vuele para tirar sobre ella. El perro volу la perdiz.

16. tr. Cineg. Soltar el halcуn para que persiga al ave de presa.

17. tr. Impr. Levantar una letra o signo de modo que resulte volado.

18. tr. Mйx. robar (? tomar para sн lo ajeno).

voejar

verbo intransitivo

Esvoaзar; volitar.

X

vogar (origem duvidosa)

verbo intransitivo

1. Mover-se sobre a бgua а forзa de remos. = REMAR

2. Manter-se а superfнcie da бgua. = BOIAR, FLUTUAR, REMAR

3. Navegar.

4. Escorregar suavemente. = DESLIZAR

5. Derivar.

6. [Figurado] Correr, propalar-se.

7. Circular; estar em moda.

8. Ter importвncia; ter valia.

9. [Portugal: Trбs-os-Montes] Valer, importar.

verbo transitivo

10. Percorrer navegando, impelir com o auxнlio dos remos.

verbo transitivo e intransitivo

11. [Antigo] Defender; advogar.

12. [Regionalismo] Importar; valer.

X

volatear

verbo intransitivo

Esvoaзar.

X

volitar (latim volito, -are)

verbo intransitivo

Voejar; esvoaзar.

volitar

(Del lat. volitвre).

1. intr. Volar haciendo giros.

voltar

verbo transitivo

1. Dar volta a, volver, virar; pфr do avesso.

2. Mostrar ou apresentar pelo lado ou face oposta.

3. Dar em troco.

verbo intransitivo

4. Regressar.

5. Tornar a vir.

6. Reaparecer, tornar.

7. Replicar, responder; dar volta ou voltas; tornar a fazer.

8. Mudar de rumo.

9. Fermentar segunda vez; toldar-se, turvar-se.

10. Retroceder.

11. Reincidir.

verbo pronominal

12. Virar-se, apresentar a cara a quem vem ao lado ou atrбs.

13. Dirigir-se, recorrer.

14. Revolver-se, virar-se; dar voltas (na cama); investir, acometer.

X

voltear = voltejar

verbo transitivo

1. Dar voltas a; fazer girar; voltar frequentes vezes.

verbo intransitivo

2. [Marinha] Navegar, mudando de rumo frequentemente, consoante a direcзгo do vento. = BORDEJAR

3. Dar voltas, girar.

4. Mover-se; agitar-se а roda; tumultuar, rodopiando.

5. Passar; discorrer; adejar, esvoaзar.

6. Fazer equilнbrios.

7. [Brasil] Apanhar e conduzir gado, de um para outro lugar.

voltear = desus. voltejar

1. tr. Dar vueltas a alguien o algo.

2. tr. Volver algo de una parte a otra hasta ponerlo al revйs de como estaba colocado.

3. tr. Trastrocar o mudar algo a otro estado o sitio.

4. tr. Arq. Abovedar una obra, construir un arco o bуveda.

5. tr. Arg., Bol., Chile y Ur. derribar (? tirar contra la tierra).

6. tr. Ven. doblar la esquina.

7. tr. coloq. Ven. Dicho de una mujer: Ser infiel a su marido.

8. intr. Dicho de una persona o de una cosa: Dar vueltas, cayendo y rodando por ajeno impulso, o voluntariamente y con arte, como lo hacen los volteadores.

9. intr. Mйx. y Ven. Girar la cabeza o el cuerpo hacia atrбs. U. t. c. prnl.

10. intr. Ven. Dicho de un vehнculo: volcar.

11. prnl. Bol., Col., Nic., Perъ y P. Rico. Cambiar de partido polнtico.

12. prnl. Nic. Cambiarse de sexo.

volver |к|

verbo transitivo

1. Voltar, erguer.

2. Dar volta a.

3. Meditar, pensar.

4. Revolver, agitar.

5. Arrastar, levar em rodopio (falando de corrente ou de coisa que vai girando).

verbo intransitivo

6. Regressar; voltar.

7. [Militar] Voz de comando para dirigir a marcha.

verbo intransitivo e pronominal

8. Voltar-se; virar-se.

9. Agitar-se, revolver-se, voltear.

10. Tornar para trбs; decorrer, passar, correr (falando do tempo ou dos sucessos).

substantivo masculino

11. Acto de voltar; decurso; evoluзгo.

um volver de olhos

* Uma olhadela, uma mirada.

volver

(Del lat. volvere).

1. tr. Dar vuelta o vueltas a algo.

2. tr. Corresponder, pagar, retribuir.

3. tr. Dirigir, encaminar algo a otra cosa, material o inmaterialmente.

4. tr. traducir (? de una lengua a otra).

5. tr. devolver (? restituir).

6. tr. Poner o constituir nuevamente a alguien o algo en el estado que antes tenнa.

7. tr. Hacer que se mude o trueque alguien o algo de un estado o aspecto en otro. U. m. c. prnl. Volverse blanco, tonto.

8. tr. mudar (? dar otro estado, figura, etc.).

9. tr. Mudar el haz de las cosas, poniйndolas a la vista por el envйs, o al contrario.

10. tr. Rehacer una prenda de vestir de modo que el revйs de la tela o paсo quede al exterior como derecho.

11. tr. vomitar (? lo contenido en el estуmago).

12. tr. Hacer a alguien mudar de dictamen con persuasiones o razones. U. m. c. prnl.

13. tr. Entregar lo que excede al recibir un pago, por haber sido hecho este en moneda mayor que su importe.

14. tr. Hacer girar una puerta, una ventana, etc., para cerrarla o entornarla.

15. tr. Restar la pelota.

16. tr. Dar la segunda reja a la tierra, especialmente cuando esta se ara despuйs de sembrada, para cubrir el grano.

17. tr. Despedir o rechazar, enviar por repercusiуn o reflexiуn.

18. tr. Despedir un regalo o don, haciйndolo restituir a quien lo enviу, especialmente cuando se da a entender con algъn desabrimiento.

19. tr. ant. Resolver, mezclar.

20. intr. regresar (? al punto de partida). U. t. c. prnl.

21. intr. Anudar el hilo de la historia o discurso que se habнa interrumpido con alguna digresiуn, haciendo llamada a la atenciуn.

22. intr. Torcer o dejar el camino o lнnea recta. Este camino vuelve hacia la izquierda.

23. intr. Repetir o reiterar lo que antes se ha hecho. Volver A entrar. Volver Aempezar.

24. intr. Defender o patrocinar a alguien o algo.

25. prnl. Dicho de ciertos lнquidos, especialmente del vino: Acedarse, avinagrarse o daсarse.

26. prnl. Inclinar el cuerpo o el rostro en seсal de dirigir la plбtica o conversaciуn a determinadas personas.

27. prnl. Girar la cabeza, el torso, o todo el cuerpo, para mirar lo que estaba a la espalda.

MORF. conjug. actual c. mover; part. irreg. vuelto.

a un ~ de cabeza.

1. loc. adv. a vuelta de cabeza.

todo se vuelve, o se le vuelve.

1. exprs. coloqs. Seguidas por lo comъn de un infinitivo indican que en la acciуn de este se resuelve o concentra toda la actividad del sujeto. Todo se le vuelve mirar hacia atrбs.

~ alguien por sн.

1. loc. verb. defenderse (? ampararse).

2. loc. verb. Restaurar con las buenas acciones y procederes el crйdito u opiniуn que habнa perdido o menoscabado.

~ alguien sobre sн.

1. loc. verb. Hacer reflexiуn sobre las operaciones propias, para el reconocimiento y enmienda.

2. loc. verb. Recuperarse de una pйrdida.

3. loc. verb. Recobrar la serenidad y el бnimo.

~ a nacer alguien en tal dнa.

1. loc. verb. coloq. haber nacido en tal dнa.

~ en sн quien habнa perdido el sentido por un accidente o letargo.

1. loc. verb. Recobrarlo.

~ loco a alguien.

1. loc. verb. Confundirle con diversidad de ideas aglomeradas e inconexas.

2. loc. verb. coloq. Envanecerle de modo que parezca que estб sin juicio.

3. loc. verb. coloq. Gustarle muchнsimo.

4. loc. verb. coloq. Producir en йl una gran pasiуn amorosa.

~ lo de abajo arriba, o lo de arriba abajo.

1. locs. verbs. Trastornar, perturbar el orden de las cosas.

~se alguien atrбs.

1. loc. verb. No cumplir la promesa o la palabra, desdecirse.

~se alguien contra otra persona.

1. loc. verb. Perseguirla, hacerle daсo o serle contrario.

~se alguien loco.

1. loc. verb. Perder el juicio, privarse de la razуn.

2. loc. verb. coloq. Manifestar excesiva alegrнa, o estar dominado por un afecto vehemente.

~se alguien loco de contento.

1. loc. verb. coloq. Entrarle una alegrнa enorme.

vuelve por otra.

1. loc. interj. U. para intentar desmentir o desautorizar a alguien a manera de advertencia irуnica.

2. loc. interj. U. para intentar llamar la atenciуn, a manera de escarmiento, a alguien que ha cometido una imprudencia.

X

xotar

(xф + -t- + -ar)

verbo transitivo

[Portugal: Trбs-os-Montes] Afugentar ou expulsar, especialmente animais. = ENXOTAR

X

Z

zangarilhar

(zangarilho + -ar)

verbo intransitivo

1. [Portugal: Beira, Trбs-os-Montes] Andar para trбs e para diante.


Подобные документы

Работы в архивах красиво оформлены согласно требованиям ВУЗов и содержат рисунки, диаграммы, формулы и т.д.
PPT, PPTX и PDF-файлы представлены только в архивах.
Рекомендуем скачать работу.